Leve Visio!

Microsoft Visio is net zo’n programma als Microsoft PowerPoint: zeer veel gebruikt, zeer veel verkeerd gebruikt, en zeer veel verguisd door “mensen die het o zo veel beter weten”.

Vergeet Visio! ‘t Is lelijk en vies! Gebruik Gliffy, de Visio Killer! Gebruik Omnigraffle!

Nee: Visio is een tool zoals zoveel andere tools. Er kunnen evengoed mooie als afgrijselijke dignen mee gemaakt worden. En het is een slechte ambachtsman die zijn gereedschap de schuld geeft.

If anything is Visio te gemakkelijk te gebruiken, zoals wel vaker het geval is bij Microsoft: op géén tijd krijg je er dingen uit. En zoals wel vaker bij Microsoft: de dingen die je eruit krijgt, zijn 80% in orde.

Om ze 100% in orde te krijgen, moet je voorbij de oppervlakte, en verder zoeken.

Het kan dus wel om er prachtige dingen mee te maken, net zoals dat met PowerPoint kan, of SharePoint, maar het ligt niet (genoeg) voor de hand.

Een bijkomend probleem is dat Visio officieel een Office-toepassing is, maar eigenlijk niet echt.

Dat heeft het met Project gemeen: allebei programmma’s die oorspronkelijk van buiten Microsoft komen, allebei programma’s die meer dan veel gebruikt worden, allebei met meer dan veel eigenzinnige en vervelende zooi die nét niet standaard is, en nét niet werkt zoals je verwacht dat het zou werken.

Visio is al van 2000 een Microsoft-programma, maar het sleept de erfenis van vroeger nog altijd mee, ook al omdat het compatibel wil/moet zijn met allerlei mogelijke oplossingen die met oudere versies van Visio gemaakt zijn — niet zozeer bij particulieren, vermoed ik, maar vooral bij enorm grote klanten, die Visio vaak als een integraal onderdeel van hun ontwikkelingsproces gebruiken.

…dat allemaal om te zeggen dat ik nu al een paar dagen in Visio bezig ben een stencil voor prototypes te maken—een soort bibliotheek met allerlei vormen en interface-elementen, en dat het even zwoegen en zoeken was, maar dat het nu echt wel begint te vlotten.

Dat er eigenlijk, feitelijk, enorm veel mogelijk is met Visio.

En dat het eigenlijk, feitelijk, eens men ermee bezig is, wel een leuke applicatie is om mee te werken.

Zelfs zonder programmeren is het op geen tijd mogelijk om pakweg een knopje te maken dat je op een blad kunt slepen, waar afhankelijk van een status de kleuren, de vorm van de knop, icoontjes en allerlei kunnen veranderen.

De kleur van de tekst moet zwart zijn in de normale staat, wit als geselecteerd, en grijs als disabled? No problemo: een user-defined cell “User.menustate” aanmaken, een drietal actions met titel “Normal”, “Selected” en “Disabled” toevoegen—die actions zelf doen dan SETF(“User.menustate”,0), SETF(“User.menustate”,1) en SETF(“User.menustate”,2).

En dan naar de tekstkleur gaan en daar dit invullen: IF(User.menustate=0, THEMEGUARD(RGB(0,0,0)), IF(User.menustate=1, THEMEGUARD(RGB(255,255,255)), THEMEGUARD(TINT(RGB(255,255,255),-108))))

Als menustate 0 is (“normal”), dan is de tekst zwart, anders: als menustate 1 is (“selected”), dan wit, anders: grijs. (Die THEMEGUARD staat er trouwens omdat andere interface-elementen wél mogen veranderen van kleur naargelang de gebruiker zijn theme verandert, dit niet.)

En dat werkt perfect zoals een mens zou verwachten dat het werkt.

En dan heb ik nog het niet gehad over de machtige mogelijkheden bij vervormende shapes, die zoveel verder gaan dan van die naieve Fireworks-achtige 9–slice scaling dat het niet eens meer grappig is.

Of de mogelijkheden om interactiviteit in te bouwen.

Of de mogelijkheden om annotaties en layers en werkende deliverables uit uw Visio te krijgen.

En dan zijn we nog niet eens aan het programmeren. Nog niet eens.