Als een mens kweepeergelei gemaakt heeft, is het sap van de kweepeer al gebruikt, maar blijft men achter met het vruchtvlees. Bij deze een eenvoudig recept om met die rest iets te doen.
Nodig
- vruchtvlees van kweeperen
- evenveel kristalsuiker als het vruchtvlees weegt
Werkwijze
- Het vruchtvlees pureren. In mijn geval zaten klokhuizen en vel er nog aan, dus heb ik eerst de stukken gekuist en dan door de passe-vite gedraaid.
- Het resultaat in een stevige pan met dikke bodem — gietijzer, bijvoorbeeld — kappen, en er evenveel suiker aan toevoegen als het gepureerde vruchtvlees weegt. In mij geval had ik een halve kilo vruchtvlees, en heb ik er dus een halve kilo suiker aan toegevoegd.
- Op een zacht vuurtje zetten en voortdurend roeren met een houten lepel.
- Na een tijdje (drie kwartier of zo) merk je dat het geheel een soort pasta geworden is, en dat die pasta los komt van de bodem.
- Pasta uitgieten op iets plats. Ik had een tefalachtig taartvormachtig iets:
- Dit een paar dagen laten rusten om te laten uitdrogen. Een goeie week, eigenlijk. Op een warme, droge plaats.
- In blokjes snijden, de blokjes in kristalsuiker rollen, en nog een paar dagen laten rusten.
- Bewaren in een afgesloten blikken doos.
Ik kon niet zo lang wachten, ik heb er alvast een paar blokjes van gemaakt:
Wordt vervolgd volgende week.
Reacties
14 reacties op “Pâte de coings / dulce de membrillo”
Juist, ie akkoord.
Ik ben daar ook gek op.
Sinds 10 jaar maak ik kweeperen gelei. Is ook erg prettig.
Dat sap dat uit de handdoek sijpelt.
Leuk idee. Wij gooien dat altijd weg.
Wat volgens mij ook lekker moet zijn is wat pulp toevoegen aan appelmoes. Wij doen dat in ieder geval met de kweepeergelei. Proberen !
Absoluut. Zelfs een beetje smaakt al door.
Ziet er superlekker uit.
Aha, ‘t is dat dat ik in Spanje gegeten heb. Ik dacht dat het een speciaal soort appels was. Uhuh.
Ik maak elk jaar gelée de coings, dus ben vrij blij met dit receptje!
Marleen, ja.
Klopt.
Aan de Atlantische kust van Spanje , Noord Spanje dus, Espana Verde, zijn er inderdaad
kweepeer ( boom) gaarden. Niet enkel in Asturias.
Ziet er uit als Turkish Delight!
Van harte dank voor deze schitterende hint. Zal ik dit weekend zeker eens proberen.
Onze gelei is in de maak ondertussen…
Wat ook leuk is is een zalf te maken die kwa handverzorging kan concurreren met de beste ‘dove’.
Je neemt wat jenever of rum (smaak is van geen tel – enkel alcohol is nodig) en daar gooi je genoeg pitjes in. Op een 50cl vloeistof moet je toch 20 pitjes of zo rekenen. Na een half dagje is je alcohol omgetoverd in een gel substantie (door de pectine in de pitten) en dat is zeer verzorgend voor de huid. Voeg pitjes of alcohol toe om de juiste textuur te krijgen.
[…] En wat mij betreft (maar wie ben ik) combineert kweepeer-vanalles ideaal met blauwschimmelkaas. (Zoonlief heeft ook nog kweepeersnoepjes gemaakt, van het vruchtvlees dat in de kaasdoek overbleef nadat de gelei was uitgelekt. Zijn hele klas heeft mogen/moeten meeproeven, maar de commentaren waren veelal positief. Voor het recept, zie het blog van Michel Vuijlsteke. […]
[…] Michel Vuijlsteke heeft daar ne keer snoepkes van gemaakt.Stel dat ge u verveelt… 😉 […]
Ook zeer lekker is rode kool met kweepeer. Hm hm
[…] een lamme arm Edit, te moe om het recept te geven, wie vanavond al aan de slag wil kijkt hier:https://blog.zog.org/2008/12/pate-de-coi … rillo.htmlen hier ( dit is een vreselijk lelijk filmpje in een vreselijk lelijke keuken, maar aan t einde zie […]