God god god. Masterchef is machtige televisie, maar zo oneerlijk, het heeft geen naam.

Vorige week zaten ze met drie op het einde van de week in de halve finale, en ze waren, dixit John en Gregg, goed genoeg om alledrie in de finale te zitten.

En dan is dat dus een hartverscheurende keuze.

Vandaag was het precies het omgekeerde: in de eerste ronde zaten ze met zes, en er was eigenlijk niet één goeie bij. De beste van de hoop was de beste van de hoop omdat hij er technisch in slaagde om een beurre blanc te maken. En ,de twee andere geselecteerden voor de tweede en derde ronde, zaten er alleen maar in omdat hun eten eetbaar was.

Oh boy. En één van de zes was al na vijf minuten afgevallen omdat hij zijn duim zowat afgesneden had.

De tweede ronde (in het professionele restaurant) vind ik persoonlijk niet zo interessant, tenzij er een accident gebeurt.

De derde ronde was iets beter dan de eerste — alhoewel, het dessert van Ashley, de man van de beurre blanc, werd omschreven als “The raspberry would’ve been a perfect compliment, but that’s just cocoa-y slop.”

Angela, de dame waarvan ze in de eerste ronde dachten dat ze gewoon maar dingen in een pot smeet en dat het toevallig goed smaakte, blijkt alsnog lekker eten te maken, maar gewoon een zwaar probleem met de presentatie te hebben. Over haar dessert: “It is a very good tasting dish, it just looks like it’s been made by a three year old.”

En de tweede dame, Tracey? “There are touches of real style about you food.”

…en het werd dus, voorspelbaar, Angela. Die zwaar zal mogen werken aan de presentatie, maar die het heel erg moeilijk zal hebben tegen andere kwartfinalisten. Als de afleveringen van de afgelopen weken een idee geven van het niveau.