Eerst test: improvisatie.

Goeie help. Twee steenhartige pockerface jurerende mensen die moesten wenen van emotie, zó goed het eten was dat een achttienjarige gemaakt had in een ronde waar ze moest improviseren met ingrediënten: een vermicelli van rode kool en sint-jacobsvruchten en spek.

Masterchef dit jaar is van de beste televisie in lange tijd. En het kaliber van de mededingers grenst aan het ongelooflijke.

Tweede test: Bras, Gagnaire, Troisgros, daar gaan de drie finalisten koken. In driesterrenrestaurants. En ‘t zijn amateurs. Eerst een gewone (nu ja, wat heet) dienst meemaken, en dàn, houd u vast: de signature dish koken van de chef zelf, én aan diezelfde chef te eten geven.

Troisgros was content met Johnny. James maakt een gargouillou (20 groenten en bloemen en kruiden!) voor Bras (“globally it is quite perfect”). Emily maakt een trio van desserten voor Gagnaire (“perfect”). Amazing.

En laatste test: een volledig eigen maaltijd maken. Twee uur voor een three course meal.

…en ‘t is James geworden. Daar kan ik mee leven. Jammer voor Johnny, maar zo is het leven. En Emily zal er ongetwijfeld raken. Dat kàn niet anders.