Of nee, binge watching, ah ha ha!
Even kijken, de afgelopen dagen heb ik vooral, euh, doorgebracht in halve ademnood, met denk ik een paar gescheurde buikspieren van het hoesten. (Jáááá, ik ga naar de dokter gaan als het blijft duren, jáááá.) In de bureaustoel die dienst kan doen als half bed, met televisie en leesvoer op de computer. Zoals daar waren:
Hell’s Kitchen seizoen 9 (16 afleveringen), seizoen 11 (22 afleveringen), seizoen 12 (20 afleveringen) en seizoen 13 (16 afleveringen). Ah, reality tv! Ruzie en roepen en tieren, te bekijken met het verstand op nul — maar gemengd met koken en passie en wedstrijd en alles!
Elk seizoen min of meer hetzelfde: een groep ambitieuze en min of meer getalenteerde mensen, in een blauw en een rood team onderverdeeld, verschillende proeven, koken in Hell’s Kitchen, het restaurant van Gordon Ramsay in LA, om de zoveel tijd wordt er iemand naar huis gestuurd. Natuurlijk maakt Gordon Ramsay het programma helemaal: hij zit zelf zó vol passie dat zijn stoppen zowat doorslaan als het fout loopt in de keuken. En het loopt meestal wel ergens fout: risotto niet goed gekookt, vlees te rauw, Sint-Jacbosschelpen te wak of te rubberachtig.
En dan zijn het scheldtirades, hoera! Het punt is natuurlijk dat de internationale taal in dergelijke keukens er niet meteen een is waar iedereen zachtjes en poeslief met elkaar spreekt. En dat Ramsay zelf perfectie eist. En dat het zó hard gemonteerd is om hem over te doen komen als een absolute klootzak — helemaal anders dan pakweg het fantastische Masterchef Junior — en dat het dan nóg niet lukt: hij is gewoon een ongelooflijk wijze mens.
Hannibal seizoen 2 (13 afleveringen). Prequel op Silence of the Lambs, als het ware, toen Hannibal Lecter nog niet in de gevangenis zat, maar nog samenwerkte met de FBI om seriemoordenaarsdingen op te lossen (ha!). Uitstekende serie, uitstekend geacteerd, fantastisch van cinematografie, spannend, en al dat. En zeer mooi in beeld gebracht eten ook, zelfs al is het de helft van de tijd mensenvlees dat opgegeten wordt. Zeer aangeraden.
Ik kijk hard uit naar het derde seizoen, één dezer maanden.