Zo. ’t Heeft langer geduurd dan ik dacht dat het zou duren, omdat ik toch even een pauze wou nemen wegens de intensiteit van het alles — maar ik ben door de vijf seizoenen Babylon 5 geraakt.

Het had heel goed gekund dat het na vier seizoenen gedaan was geweest, maar uiteindelijk hebben ze nog een vijfde seizoen gekregen. Dat moet ongelooflijk raar geweest zijn: het was altijd al de bedoeling om een verhaal te vertellen op vijf jaar tijd, en dan moeten ze het op vier jaar doen, en dan krijgen ze uiteindelijk toch nog een seizoen bij.

De 22ste aflevering van seizoen vier lag klaar in de schuif, om het allemaal proper af te sluiten, maar uiteindelijk hebben ze de eerste aflevering van het nieuwe vijfde seizoen in de plaats gezet, en hebben ze die laatste aflevering op het einde van het vijfde gebracht.

Dat gaf geen problemen, want het was altijd al de bedoeling om te eindigen met een aflevering twintig jaar in de toekomst.

Het probleem natuurlijk is: wat doen met een volledig seizoen als alle grote punten eigenlijk al opgelost zijn op het einde van het vierde seizoen? Turns out: er was echt wel genoeg te doen. Ik was content van het vijfde seizoen, zelfs al ging het soms een heel andere richting uit dan de vorige seizoenen. Ik ben het, voor de duidelijkheid, niet eens met de opinie van sommigen dat het niets meer waard was. Pak bijvoorbeeld het einde van twee van de belangrijkste personages, Londo en G’Kar: dat was al láng voor het einde getoond, en toch bleef het boeiend tot op de laatste aflevering.

En de laatste twee afleveringen waren om de zakdoek bij boven te halen. Gelijk serieus: ik heb er een hele prop opgevouwen wc-papier bij volgebleit. Zo triestig. Maar ook: zo schoon.

Heel hard aangeraden, Babylon 5.