Een paar honderd beluisteringen van Brassens later, is de man eraf gevlogen. Het mag geen overkill worden hé meneer.

Volgende in de rij worden er twee, waar ik het volledige werk van naar de iPod sleep: The Alan Parson’s Project, en Elvis Costello (alleen, met Brodsky Quartet, met Burt Bacharach, met en zonder Temptations).

In tegenstelling tot Brassens, die eigenlijk in het begin van zijn carrière quasi volgroeid uit de bil van Jupiter gekomen is en vijftig jaar later nog altijd op dezelfde manier muziek en tekst maakte, en die ik dus zonder enig probleem helemaal random kon beluisteren, ga ik nu per plaat luisteren telkens.

Vooral dan Alan Parsons, met zijn concepten en dingen.

Ha, en kijk, last.fm is plots wakkergeschoten en het heeft alsnog de laatste dag of zo Brassens gescrobbled.