In de reeks “doe eens iets zots”: men neme een daguerrotype van ergens tussen 150 en 160 jaar oud, helemaal versleten en gekrast, en men probere er een bruikbaar portret uit te puren.
Het is meer dan enkel krassen en vegen wegwerken dat ik gedaan heb—de hele achtergrond is min of meer gereconstrueerd—maar ik hoop en denk wel dat ik de geest van het portret behouden heb.
Cornelius Vanderbilt, zo zal Wikipedia u leren, is nog steeds één van de rijkste mensen die de wereld ooit gekend heeft.
Ik vind het er een sympathieke meneer uitzien.
Woaw, je hebt er een “Van Vleteren” van gemaakt 🙂
Misschien een vreemde vraag, maar waar heb je dat daguerrotype vandaan? Mooi restauratiewerk in ieder geval.
*googlet ‘daguerrotype’*
Leerzaam, zo’n zondagochtendse Michelblog-sessie 🙂
Mooie foto trouwens, het charisma spat van die mens zijn gezicht.
Hij had nog een dwarsrimpelke bij mogen hebben op zijn reusachtige voorhoofd, maar desalniettemin : schitterend gedaan Michel.