Schon länger hatte die Ente so ein Gefühl. »Wer bist du und was schleichst du hinter mir her?«
»Schön, dass du mich endlich bemerkst«, sagte der Tod. »Ich bin der Tod.«
Die Ente erschrak. Das konnte man ihr nicht übel nehmen.
»Und jetzt kommst du mich holen?«
»Ich bin schon in deiner Nähe, so lange du lebst nur für den Fall.«
»Für den Fall?« fragte die Ente.
»Na, falls dir etwas zustößt. Ein schlimmer Schnupfen, ein Unfall, man weiß nie.«
Een heel schoon boek.
Reacties
3 reacties op “De eend, de dood en de tulp”
Inderdaad erg mooi.
Eergisteren is aan 50km/u een opvliegend musje tegen onze voorruit gebotst. De sprietjes mos zaten nog in zijn snavel, het was een nestje aan het bouwen.
Ik ga Erlbruchs boek zeker aanschaffen.
Vanmiddag hoorde ik op Klara, dat de tekst van dit boek op muziek gezet is en dat het resultaat erg mooi is.
Requiem voor een eend, dacht ik. Ik heb het niet gehoord en ik vind het wel wat spijtig.