Nog vrijdag, zaterdag, zondag en maandag in het hospitaal. En dan mag Anna naar huis.
Geen idee hoe lang ze nog thuis moet blijven, maar ‘t is toch al dat.
Voor de rest doet ze het goed. Vorige nacht heb ik weer in het hospitaal geslapen (vannacht Sandra, vanavond ik weer), en vanmorgen was er zelfs geen tijd om haar te wassen, zoveel dat er te doen was: laat ontbijt, poging tot les maar mislukt wegens behandeling van hand, revalidatie, bezoek, en ‘t was al middageten.
Net vóór het bezoek en na de revalidatie zat Anna in een bugy. Ze kwam van een andere verdieping, als een pacha in haar buggy voortgeduwd door een jongetje van een jaar of twee ouder.
En toen wou ze er niet meer uit. ‘t Is te zeggen, niet dat ik ze gecommandeerd heb of zo, maar ze bleef gewoon zitten, heel erg rustig spelen, welzeker een kwartier aan een stuk. De laatste negen of zo minuten daarvan:
Reacties
13 reacties op “We zijn er bijna”
Micheldacht verstaan te hebbendat Anna maandag naar huis mocht, maar toen ik aan de verpleegster vroeg om het (al dan niet) te bevestigen verschoot zij toch: ‘begin van de week werd ons gezegd, mevrouw’ en dus bleek maandag opeens niet meer zo zeker te zijn. En toen moest Anna’s hand
goh fantastisch om haar zo bezig te zien! super ook dat ze eindelijk naar huis mag… dat het maar rap maandag is.
Niet te doen, hé. Dat zij amper een week of twee geleden zoooo ziek was… Die beelden doen echt deugd!
Het is in ieder geval goed om te zien dat ze er veel beter aan toe is!
Ze ziet er echt héééééél veel beter uit. Geweldig!
Fijn om te zien, ja. 🙂
Ziejewel dat alles weer in z’n plooi valt! Blij toe!
Blij dat Anna zo snel betert – hopelijk kan ze snel weer de gewone draad oppikken. En de huid aan de arm? Komt dat gewoon goed nu? Anyway, bravo aan zorgzame mama en papa. En nu voor een jaar of altijd geen onverwachte medische brol meer!
Zàlig om te zien! Zo mag het verder gaan hé!
Ik ken jullie niet maar dat maakt niets uit. Ik heb meegeleefd gedurende de moeilijke momenten en ben blij voor jullie dat deze droeve toestand nu eindelijk een mooi eindpunt heeft gekregen.
Wel thuis !!
zo rustig spelend, zo een vrolijk tootje( zeggen we hier!) Heerlijke beelden als je die gaat vergelijken met vorige weken. Och God wat ben ik blij met die vooruitgang van Anna en met jullie allemaal!
Veel genot bij de thuiskomst ! Joepie geroep uit Eeklo!
ze gebruikt haar handje toch goed he
super dat ze bijna naar huis mag!
ze is gewoon superschattig die dochter van je! en de benenacrobatie is zo herkenbaar lief.
die buggy zat gewoon even comfortabel na al die tijd in een ziekenhuisbed hoe zou je zelf zijn.
é, kijk, ik heb ook een gastrolletje, helemaal op het einde! 😉 Toen was het gedaan met rustig zijn want er kwam een zotte madam binnen… en, ik heb haar zowaar uit de buggy zien komen en ze zwierde toen met haar rokje-kleedje!! Ik zei het ook: hoe ongelooflijk goed Anna er kan uit zien! Dit doet heel veel deugd om te zien!