Ik dacht, het zal inventariswerk worden, weinig boeiend en aan honderd per uur. Maar toen bleek het inventariswerk te zijn, ook wel aan honderd per uur, maar eigenlijk niet echt zo voor de hand liggend.

Het verschil tussen werk dat ik kan doen terwijl ik naar Tolstoy luister en werk dat ik kan doen terwijl ik naar muziek luister. (Verdere categorieën zijn: werk waarbij de muziek af moet, werk waarbij ik niet wens onderbroken te worden, en werk waarbij ik geen andere mensen in de buurt duld.)

Hoort men mij klagen? Baneent! Wat zou ik! Niets zo wijs als werk dat niet voor de hand ligt!

…en ondertussen luisterde ik naar Ennio Morricone – In una Stanza con Poca Luce (C’era Una Volta Il West)