Daarnet aan het zappen en voorbij een hele reeks azuren tumescenties gekomen. Op Canvas, jaha, de meerwaardezoeker is blijkbaar niet bang van een willy meer of minder.

Het was zo: ik kreeg op een mooie zondagmidda in november een mail, of ik een reeks van een stuk of zes mannenspellementen van Op De Plaats Rust tot Oui Mon Général dezelfde kleur zou kunnen geven als waren ze van een smurf. Met Photoshop, weetwel. Tegen morgen. Omdat er een spelletje Hoger Lager met penissen zou gespeeld worden, voor op den tv.

Ik laat het mij geen twee keer zeggen, als ik met Photoshop kan prutsen, en kijk.

In:

Uit:

En ja, ik weet dat niemand erop zal gelet hebben, maar ik heb ernstig mijn best gedaan om het er allemaal zo goed mogelijk uit te laten zien: de originelen waren allemaal verschillend uitgeknipt, ik heb ervoor gezorgd dat elke foto op dezelfde manier gecropt was, dat er stukken been en buik bijgezet werden waar er te weinig was. Dat er eigenlijk zelfs een animatie zou van kunnen gemaakt worden en dat het niet zou storen.

Ik weet niet hoe het met u zit, maar ik kan daar zo nijdig van worden soms, als het werk maar met de klak ernaar gesmeten is.

Enfin, ‘t is niet waar. Als het maar 80% is, als het écht met de klak naar gesmeten is of als het écht van ik wil wel maar ik kan niet is, dan heb ik er minder problemen mee. Het is als het 90% procent of meer is dat ik er problemen mee heb.

Een document in Word dat er op het eerste en tweede en zelfs derde gezicht degelijk uitziet, maar dat moeilijk te wijzigen is omdat stijlen en opmaak-achter-de-schermen met haken en ogen aan elkaar hangen.

Een vers geschilderde muur waar aan één kant pluisjes in de verf zitten.

Een foto waar stofjes op zitten.

Een affiche waar de kerning een béétje verkeerd is, een datum in Gill Sans waar het nummer 1 niet wat bijgekernd is bijvoorbeeld.

Een website die degelijk is, maar waar de foutboodschappen slecht geschreven zijn, omdat de copywriters enkel de normale toestand geschreven hebben.

Of, tja, een reeks smurfenerecties die niet op de pixel hetzelfde gecropt zijn.

‘t Is vreselijk dubbel hoor, want ik werk bij lánge na niet alles 100% af.

Maar de dingen die ik 100% wil hebben, die wil ik écht 100% hebben. Niét 99,5% En als het geen 100% is, zelfs de dingen die niet belangrijk zijn, dan blijf ik er kapot van lopen.

En dat ik mensen die tevreden zijn met 95% niet begrijp.