Vanmorgen verder gelezen aan Suldrun’s Garden. Op de trein naar Sint-Pieters en dan op de trein naar Brussel-Zuid.

Niet op de trein van Dampoort naar Schaarbeek: die was afgeschaft, namelijk.

Vandaag was het de bedoeling met drie te tekenen voor een klant, maar mijn twee collega’s waren alletwee geveld door verschillende ziekten, en dus heb ik alleen getekend.

En mijn middagpauze productief gebruikt om ons domein te demarkeren:

Vanavond op de trein nog wat verder gelezen: Suldrun is ondertussen al dood, en hare vent is ontsnapt, haar zoon is ook al niet meer bij de elfen, enfin: het spel zit op de wagen.

Leest als een trein, Lyonesse – en dat komt goed uit, want ik lees het tot nog toe vooral op de trein, ha, ha.

Oh, en het is één van die auteurs die u ook na herlezing nog nieuwe woorden doet ontdekken – leve Vance’s uitgebreide woordenschat.

Eén nadeel van zo’n e-Readerdink trouwens: de verleiding om met een nieuw boek te beginnen is soms heel, heel erg groot. Vandaag de hele dag naar Gainsbourg geluisterd, en toen kwam de soundstrack van Vidocq voorbij. Ooit eind jaren 1970 een strip over Vidocq gekregen, en ik was zó teleurgesteld want ik had er echt geen zin in, en toen toch maar aan begonnen en van begin tot einde verslonden – het is natuurlijk een fantastisch echt gebeurd verhaal (klik wikipedia).

En van Vidocq is het maar een kleine stap naar Les Misérables: Jean Valjean is meer dan veel op de echte Vidocq gebaseerd: een veroordeelde crimineel die een respectabele mens wordt, en alles.

Dus ben ik maar naar de mannen van Gutenberg gegaan en heb ik de vijf boeken gedownload.

Misschien wordt dat het volgende. Maar eerst Lyonesse uitlezen. Dat zou moeten, even rekenen… dinsdag moeten zijn. Als ik alleen op de trein lees.