In mijn hoofd kost een pint 20 à 25 frank, dat is dus ongeveer een halve euro.
En voor zover ik dat weet, zijn er ergens tussen 4 en 4,5 miljard mensen op aarde. Waarvan ongeveer een klein miljard in China en een dik half miljard in India. En iets minder dan tien miljoen in België.
Een gulden is 20 frank, trouwens. En weekgeld, dat is 5 frank in de lagere schoolen een briefje van 20, zo eentje met een atomium en Boudewijn en Fabiola erop, vanaf uw tien jaar.
En bij u?
Reacties
38 reacties op “Mesofacts”
Zakgeld is 50 frank. Zo’n zilveren muntstuk. Dat is ook de kostprijs van een belegd broodje.
Het budget voor een verjaardagskadootje is 200 frank.
En met 20 frank koopt ge 10 snoepjes in het cigarettenwinkeltje naast de kerk.
Maar ik dan ook ietsje jonger.
Twee zuurkes voor 1 frank. Waar is den tijd?
Weekgeld (14 jaar) was 100 frank, da briefke mee dien baard.
En daar kocht je een honderste van een ZX spectrum plus mee en nog een kleiner deel van de bijhorende microdrive…
Wat dus zo goed als onmogelijk was… en dus deden we verder met de ZX81 en zijn 1K ram…
10 PRINT “IK WIL EEN ZX SPECTRUM”
20 BEEP
30 GOTO 10
En dan naar school vertrekken. Helaas zelfs dat bracht geen soelaas…
en kochten we “mr freeze” om de pijn te verzachten
Ja, dat was de periode van de sjiekenbak ; één frank per sjiek.
En met dat briefje van 20 frank kon je behoorlijk obscene dingen tonen… met Bo & Fabi. Als je het plooide.
We vonden het een behoorlijk schandalige woekerpratijk : om binnen te raken bij een T Dansant vroeg men zowaar 50 frank ( 1,25 euro).
Op het platteland droegen de meerderheid van de meisjes en gouden kruisje om de hals. Dat belette hen niet om op die T Dansants de meest exuberante dingen te doen, terwijl hun vader buiten om 11 uur stond te wachten om hen naar huis te brengen.
‘k Heb hier nog een 20 tal LP’s ( vilyl) uit die tijd liggen. Die kostten – nieuw- zowaar 200 frank per stuk.
Zeg wanneer dat precies was.
@Frederic: dat zal dan wel een ZX81 uit de twilight zone geweest zijn — eentje die wél geluid kon maken. 🙂
BEEP was er enkel op de ZX Spectrum, en het was BEEP lengte, noot
/anaal
Als je wilt weten hoe laat het is, kijk je op een horloge. En aan een postzegel lik je, net als aan de omslag voor je hem in de mail doet.
Vanmorgen kostte een kilo tomaten in de GB 170 frank.
Als je een weerpraatje wil doen, dan moet je de hogedrukgebieden zelf met een vetkrijtje op de kaart van België tekenen 🙂
U heeft uiteraard volkomen gelijk… De BEEP zal dan deel uitgemaakt hebben van een volgende smeekbede : I want a C64.
(En die laatste heb ik nooit gekregen, ‘t was wel welletjes geweest nu volgens de sponsoren).
Een groot wit gesneden brood kost 32,5 fr.
Ik weet nog dat mijn oma zaliger ons een (geel) briefje van 50 frank meegaf, verstopt in een wit papieren zakje van de snoepwinkel omdat we anders zouden overvallen worden op de terugweg naar ons huis (zo’n 150 meter verder).
Onze Chirofuiven later waren altijd 49,50 frank inkom want vanaf 50 frank moest Sabam betaald worden.
Mijn pa heeft ooit beweerd dat hij zou stoppen met roken omdat een pakje al 60 frank was, een bewering die hij een paar jaren later zou herhalen toen een pakje 100 frank zou gaan worden.
Verder heb ik bij de invoering van de euro geleerd om nooit nog om te rekenen naar frank. En toevallig moest ik dat jaar een paar euro-cursussen geven aan laaggeschoolde volwassenen waarin het koopkracht-denken (“supermarktstrategie”) centraal stond, toen heb ik het ook mezelf geleerd en het lukt perfect, ik reken nooit om. Een auto in euro gekocht en een huis in euro gekocht, dat helpt ook.
Michel, uw altzheimer begint u echt wel parten te spelen. 🙂
Een pintje kost in mijn hoofd 1,30 euro. En zakgeld in de lagere school is 100 fr. En vanaf uw 12de komt daar elk jaar 20 fr bij. Een brood kost 56 fr en in dat vuil spekkenwinkelke bij het oude madammetje koop je voor 20fr een gigantische zak snoepkes.
In mijn beginjaren in Leuven was een pintje 30fr, toch in de “dorpscafé’s” en studentencafé’s. Elders was het toch al 50fr. Ik kreeg 1000fr mee en moest daarmee mijn week doen. Toen ik student werd, was dat direct ook de eerste keer dat ik überhaupt zakgeld kreeg…
Ik weet wel nog dat we op de 31ste december rondgingen langs de huizen om “lievekoekenbik” te roepen, en dat iedereen tussen de 1 en de 5fr gaf. Als we ergens een stuk van 10 of 20fr kregen, waren we al heel blij; dat was een gul iemand. En iemand die 50fr gaf, dat was een kennis van onze ouders. Man man man, waar is den tijd.
Als je naar huis wil bellen dan ga je naar de telefooncel boven in de straat. Nadat de 5 mensen die u voor waren allemaal hun zeg gedaan hebben is het uw beurt. Dan enkel nog hopen dat er iemand thuis is, anders kunt ge nog eens terugkomen.
Met een briefje van honderd frank kon ik in de kantine van het voetbalplein drie dingen kopen: een cola (30 frank), een chocoladereep van jacques (30 frank) en een zak chips (30 frank).
En een blik cola light uit de automaat was op school twintig frank, en gisteren in het station van Antwerpen berchem zo maar even 1,20 euro! AFZETTERS!
En ik ging stoppen met roken als een pak sigaretten ooit meer dan honderd frank zou kosten. Bahaha.
Mijn zakgeld was ook 50 frank per week, en een reep chocola in ‘t winkeltje van ‘t middelbaar was 15 frank maar in de aanloop naar de euro hebben ze daar 20 frank van gemaakt. Voor meer dan dat ben ik te jong. 🙂
Maar ik heb wel altijd vanbuiten geleerd dat een gulden 18 frank was, toen we naar Holland op schoolreis gingen.
De cinema was 120 frank en voor datzelfde geld had je een onnoemelijke berg spekken. De P-Magazine kostte 55 frank
Een gulden is 18,5 frank, Mijnheertje Gemakzucht! En 1 gulden is 2 loempia’s op het Vrijthof in Maastricht. Als ge daar studeert, telt die 1,5 frank verschil op den duur wel mee, hoor. 🙂
(Bah, mijn reactie hing al van deze morgen in Mollom te wachten. Ik bén geen spammer!!1)
Het was 15 frank voor de koffie-automaat van het conservatorium waar ook minute-soep in zat. En als de balletles niet doorging moest ge op het secretariaat gaan vragen of ge naar huis mocht bellen.
En in het tweede middelbaar mocht ik enkel in het weekend op internet en was bluemountain.com de place to be.
Bluemountain.com! Wat een jeugdsentiment!
40 frank voor een geel bonneke (soep en warm eten) en 10 frank voor een rood bonneke (enkel soep). Op de lagere school tussen 1986 en 1992 was dat.
Nu: een broodje gegrilde kip bij de Hotspot in Gent onder de middag? EUR 4,30 als ik me niet vergis. En nog 50 cent extra als ‘t op Ciabatta moet zijn. Daar kon ik dus vroeger een hele week van warm eten op school. Met soep en nagerecht. Go figure.
Sparen om cassetjes te kunnen kopen, Maxell XLII-90S (gisteren nog twee exemplaren ongeopend gevonden) of beter nog TDK’s.
Of bladeren in de catalogus van de Tandy, waar de muziekinstallaties van slechte kwaliteit maar wel betaalbaar waren.
En razend zijn omdat broer en zus hun ruzie uitvochten met gazetten en boekskes die alle kanten uitvlogen en vooral een toets van mijne C64 afkraakten. Die ze dan met Velpon-lijm weer probeerden vast te kleven. Maar wat de GB wel zonder problemen in zijn garantie heeft opgenomen.
Mag een oudere ook iets schrijven ?
Ik kocht als kind 4 zure snoepjes voor een kwartje, zo een grijs muntstuk met een gat in het midden.
Met nieuwjaar kreeg ik van mijn peter een stuk van 100 frank, werkelijk schitterend !
een postzegel zag er zó uit, en we kochten gele briefkaarten om mee te doen aan wedstrijden.
Een broodje met kaas in De Brug: 20 frank.
Om te telefoneren moest ik in de gang aan een draaischijf draaien.
Om de tv luider te zetten moest ik uit de zetel komen.
Opstappen moest van voor op de tram.
Cassettes waren dolby chrome II.
Weekgeld heette pree en was 20 frank.
Miserie op tafel was 5 frank denk ik.
Op autoloze zondagen stonden de fietsen rijen dik aan de kerk.
Michael Jackson was zwart.
en voor op de trein kocht je een kartonnen kaartje. Waar de conducteur een gat in knipte.
Later kostte een telecard 200 frank
en een concert in de Vk* kostte 350 frank
Ik heb ooit nog faxen gestuurd naar Gelieve Aan Uw Toestel Te Blijven, indertijd op de BRTN. Gepresenteerd door Marcel vanthilt.
Ik herinner me nog hoe Twin Peaks toonde dat ook TV weird kon zijn. Da’s nu 20 jaar geleden. TWINTIG.
Vinyl singles kosten 100 frank, en 12″ zo’n 300. LP’s zaten tegen de 500 frank.
Naar de cinema gaan kostte 150 frank, en soms zelfs minder (als je in de namiddag ging, bvb).
Ik herinner me nog (vaag) dat ik met mijn opa de trein nam, dat je daar roze kaartjes voor moest kopen, en dat je enkel op ‘t perron mocht komen als je zo’n kaartje had. En dat de conducteur daar een gaatje in knipte.
En Karolientje had een bootje…
yup, en als ge iemand wou uitzwaaien in het station, moest ge een perronkaartje kopen…
Onze eerste computer was met een monochroom scherm (gelige letters). Toen kwam CGA met 4 kleuren en EGA met 16 kleuren. VGA paste volledig in het rijtje met 256 kleuren en we hadden daarmee zo het gevoel van “wat gaan ze nóg allemaal uitvinden?! Kan het nog beter?”.
De tijd van Larry en Police Quest en Space Quest en het intypen van Engelse commando’s om een blokkig mannetje te verplaatsen op het scherm.
En als je een gaatje boorde in een kleine diskette van 720 kB, dan kon je je pc laten geloven dat er méér op kon; de opslagcapaciteit werd in één klap verdubbeld tot een gigantische 1,44 MB!
En een miljonair had ten minste 1.000.000 BEF op zijn rekening staan.
[…] doet van nostalgische post, en in de comments van die nostalgische post doet mijn collega Maartje van nostalgische […]
[…] geïnspireerd door deze wat oudere post van Michel, geheractiveerd door een commentaar van Tales from the […]