Het beste nieuws van de dag, wat mij betreft: Anna is vandaag gaan zwemmen. Of toch in het zwembad gegaan.

‘t Is niet evident, met haar hand: het chloor zou daar absoluut niet goed voor zijn en zo. Uiteindelijk is ze, denk ik, niet zo lang in het water geweest, en zag het er niet slechter uit dan anders als ze terug kwam.

En zo blij dat ze was als ze terug was! Ze is vanzelf al een enthousiast kind, en het kan zijn dat ik mij daarin vergis, maar ik had de indruk dat ze extra-blij was dat ze eindelijk eens mee mocht zwemmen.

Zonder die handschoenen aan.

Ja, trouwens, dat zijn die handschoenen waarvoor we om de paar maand 700 euro voor moeten betalen, die niet meer terugbetaald worden, never mind dat als Anna die dingen niet aandoet, ze gegarandeerd met een volledig scheefgegroeide en onbruikbare hand zit.

Maar hey, we mogen niet klagen. Serieus niet. Het gaat er goed mee, met onze dochter, alles in acht genomen. Ik denk niet dat ze ooit nog aan het hospitaal denkt, en ze doet niet raar over haar hand. Ze doet het goed op school, ook: ze zit nu een jaar voor op haar leeftijd, maar het is  zo ver als we zien allemaal koek en ei: vriendjes en spelen en volwassen houding en alles.

Van school gesproken: oudercontacten geweest, vorige week, van Zelie (uitstekend) en Jan (uitstekend) en Louis (meer dan uitstekend). Als het goed gaat, dan is dat zo enorm fantastisch, dat al de rest van de wereld er in het niets bij zinkt.

…alhoewel: ‘t is niet allemaal goed nieuws: Jan is vandaag niet mee gaan zwemmen. Hij lag thuis in de zetel te zieltogen van de koorts, en zwaar te ademen.

Gisteren nog in orde:

Vandaag? Not so much:

We hebben geen goede ervaringen, in het gezin, met longontstekingen en dergelijke: als het slechter wordt vannacht, wordt het linea recta hospitaal.

Vingers gekruist dat het morgen allemaal weer goed komt.