Op een minuut kan Anna zestig gezichten trekken, allemaal anders. Dan heeft ze haar standaardgezicht op staan:

Ziet ze een fototoestel? Hopla!

(Haar ene hand trouwens: dringend tijd dat ze nieuwe handschoentjes heeft. De binnenste handschoen hangt zo ongeveer helemaal in frieten, en het is schrikkelijk moeilijk om hem aan te krijgen omdat hij te klein is. En de buitenste handschoen ziet eruit alsof hij uit een begrafenis afkomstig is. Een jaar na datum, welteverstaan.)

Of ander voorbeeld: dan staat ze, een toonbeeld van driejarig enthousiasme, op mij terwijl ik in de zetel lig:

…tien seconden later:

…één seconde later:

Ik denk soms dat ze op foto niet te herkennen zou zijn, met al die gezichten.