Ja, natuurlijk. Erg schandalig, allemaal, een bisschop die zich vergrijpt aan een jongeman.
En het is de schuld van de Kerk! Het is de schuld van het celibaat! Doofpot!!
Zever, gezever.
Het is net zo min de schuld van de Kerk als het de schuld van de scouts is. Of beter: zal zijn, als er ook in België wat meer gevallen van seksueel misbruik bij jeugdbewegingen naar boven komen.
“Jamaar, de kat wordt bij de melk gezet”? Inderdaad, ja. Koorknapen en zo – maar als ik me niet vergis, en ik moet op de media afgaan, is het hier geen koorknaapje maar gewoon een familielid. En als ik me niet vergis, komt seksueel misbruik, pedofiel getint of anders, het meest voor in families of dichte kennissen/vriendenkring?
Leraars, scoutsleiders, vrienden, dokters, familie. En priesters, zeker.
Het is het celibaat dat ze zo ver drijft!!
Er, yeah, sure.
Net zoals het het celibaat is dat mensen “tot homofilie drijft”, zeker?
Doofpot?!
Neem allemaal eens uw favoriete leraar, oom, scoutsleider, beste familievriend in gedachten.
En beeld u dan in dat hij vijfentwintig jaar geleden een vriend of vriendin van u, die toen vijftien was, seksueel misbruikt heeft.
Zeg niét dat dat nooit zou gebeuren. Zeg niét dat het ondenkbaar is.
Hoor ik iemand het instituut familie veroordelen? Met zijn doofpotten die tot in de nevelen der tijd teruggaan – wie heeft géén afgrijselijk toegedekt verhaal in zijn familieannalen zitten?
Ik vind dat ze de zaak zo goed als mogelijk was, aangepakt hebben.
*
* *
En laat dan eens alle betrokkenen met rust.
Dit is misbruik tussen vijftigjarige en een vijftienjarige. Of het een bisschop was en eenmalig of een jeugdauteur en heel zijn leven lang, maakt de zaken niet minder erg voor alle betrokkenen.
De Kerk heeft hier niet veel mee te maken. De hele kerk hierin meesleuren, alsof het iets institutioneels zou zijn, is belachelijk.
Reacties
21 reacties op “Leve de Kerk”
Akkoord dat een verband (tss pedofilie en kerk, celibaat, homofilie etc…) niet echt kan worden aangetoond en daardoor niet is bewezen. Je kan echter niet ontkennen dat de frequentie van optreden in dit “kerkelijk milieu” toch bijzonder hoog ligt in vergelijking met andere groepen of verbonden.
En niet dat de kerk niet bedreven is in het afschermen van geheimen, conflicten of mysteries mijn gedacht. Dat laatste is zowat hun core business. Het is algemeen geweten dat de ter oppervlakte komende gevallen slechts een deel is van het werkelijk aantal gevallen. Dit geldt echter overal natuurlijk. Er dus vanuit gaande dat deze onderschatting overal ongeveer gelijk is, is het duidelijk dat onze roomse vrienden er toch wel enige bedrevenheid in hebben bewezen.
Dus aub Michel nu gaan stellen dat de kerk er niks mee te maken heeft…. Nombreux les autruches !
En laat me even de populistische tour opgaan : velocoureurs moeten ook gene moto nemen om over d’Alpe D’huez te geraken hee. Belofte maakt schuld !
“familieannalen” – krr..
Ja en nee. Dat een priester zich vergrijpt aan een koorknaap, daar kan de kerk op zich niks aan doen. Maar als de kerk besluit de zaak binnenshuis op te lossen door simpelweg de priester over te plaatsen naar een andere parochie, dan is het wel de schuld van de kerk als die priester zich opnieuw aan jongens vergrijpt. Net zoals het ook de schuld van het leger is, als men daar binnenshuis beslist dat een verkrachte vrouw geen klacht mag neerleggen tegen haar verkrachters.
De kerk heeft echt wel veel te lang het hoofd weggedraaid voor het probleem. En als de schuldigen niet gestraft worden, dan is de kans dat er misdrijven plaats vinden een pak hoger.
Vervang “de kerk” door “de maatschappij” en ik ben het eens met u.
Allemaal waar Michel, maar het is wel de kerk en haar geestelijken die zich met een grote arrogantie het monopolie toeëigenen van allerlei waarden en daarmee gepaard gaande begrippen. Het mag hen die ons zozeer veroordelen (en zonde ! en hel !) omwille het ‘laagmenselijke’ in onszelf nu niet al te snel toegegeven worden zich op precies dat – het is ook maar een mens – te beroepen. Dat de dader jarenlang een heel hoge positie is blijven bekleden wekt evenzeer terecht extra verontwaardiging. Dat een collega het nodig vindt dat dit niet afdoet aan het respect voor hem wekt terecht gefronste wenkbrauwen.
Bovendien vind ik die kul van ‘herhaalde malen bekend aan slachtoffer en familie’ hoogst bedenkelijk.
Dit is alsof een lid van de bankcommissie zou hebben geknoeid met aandelen.
Ook niet ondenkbaar, maar het zou terecht ook dat instituut onder vuur brengen.
Als ik mijn pa of mijn nonkels hoor spreken over hun college-tijd, dan heeft elk van hen herinneringen aan één of andere oude geestelijke die in hun broek tastte of ander pedofiel gedrag vertoonde. Het enige uitzonderlijke aan het verhaal van vandaag is dat het uitkomt en dat er consequenties aan vast hangen. Eindelijk.
Het is alsof een politieagent een misdaad zou begaan. Of een rechter. Of een politicus.
Dat is erg, ja. Maar nog geen reden om de rechtstaat te veroordelen.
Ik ging aan een lange vergelijking van Kerk en Leger beginnen, maar het is te goed weer en ik kan niet meer nadenken!
Michel,
Die laatste vergelijking gaat maar gedeeltelijk op: een politieagent is officieel benoemd om een bepaalde functie uit te oefenen in de maatschappij, en daar betalen we dan ook allemaal belastingen voor.Zelfde voor een rechter. In het geval van de RK kerk gaat het om een instituut binnen de maatschappij dat a) extreem gefixeerd geraakt is op seksuele zaken, en b) zich het recht toeëigent om wie daarvan afwijkt, of ze nu lid zijn van hun club of niet, moreel te veroordelen – zonder een publiek mandaat als dat van een rechter. Als dan blijkt dat binnen datzelfde instituut zwaar gezondigd werd tegen de algemene seksuele moraal, en dat steevast werd toegedekt, is dat veel erger.
http://documentaryheaven.com/deliver-us-from-evil/
hier gratis te bekijken
A devastating investigation into the pedophilia scandals tearing apart the Catholic Church, Deliver Us From Evil begins by looking into one priest, Father Oliver O’Grady, who agreed to be interviewed by journalist/filmmaker Amy Berg. O’Grady’s genial calm is at first ingratiating, until he begins to describe his crimes with an unsettling sociopathic detachment.
But O’Grady’s blithe interview is only half of the story, as the documentary also unveils how church superiors covered up O’Grady’s crimes and shuffled him from diocese to diocese in northern California, finally placing him in an unsupervised position of authority in a small town, where he sexually assaulted dozens of children; the video deposition of Los Angeles Cardinal Roger Mahoney is a grotesque portrait in brittle denial.
What makes Deliver Us From Evil crucial viewing, however, are the remarkable interviews with a few of the victims (now adults) and their parents, whose stories are wrenching and riveting. With the support of a priest seeking to reform the church, two of the victims actually go to the Pope, seeking some form of help in addressing O’Grady’s crimes. This stunningly potent documentary combines raw feeling with lucid and persuasive discussions of the reasons for–and disturbing breadth of this crisis within the Church.
VN:F [1.8.5_1061]
maar die kennen jullie natuurlijk al allemaal 😉
Helemaal mee eens.
Dag Michel,
Ik kan alleen bevestigen dat ik ook van mijn vader te horen kreeg (nog lang voor dit allemaal uitkwam) dat pedofiele neigingen van paters en aanverwanten op het college schering en inslag waren… Het niet-democratische karakter van de kerk en haar instellingen maakt dit mogelijk.
Ik begrijp niet zo goed waarom je de Kerk zou willen verdedigen in deze. Zelf heb ik de neiging om zoveel mogelijk de kant van ‘de zwakkere’ te kiezen, en in dit geval is dat zeker niet het machtsinstituut Kerk. Overigens, het klopt dat ze hier in het Westen nogal wat van haar pluimen aan het verliezen is, maar ik mag er niet aan denken hoe dat op dit moment is in de derde wereld, waar ze nog wèl reële macht heeft èn zich onledig houdt met het verzet tegen condooms, etc. Ik begrijp niet zo goed hoe je een instituut kunt verdedigen dat zelf niet echt overloopt van mededogen en van ‘bescheidenheid’ als het gaat over vrouwen, echtgescheidenen of homo’s, over abortus of euthanasie… Macht corrumpeert, en de Kerk had (ook bij ons) en heeft (vooral in de derde wereld) héél véél macht.
I second Michel on this one. Er is nog nooit een oorzakelijk verband aangetoond tussen het celibaat en pedofilie. Wat niet ondenkbaar is, dat is dat mensen met pedofiele neigingen op zoek gaan naar een beroep waar ze vaak in contact komen met kinderen én die een hoog maatschappelijk aanzien hebben.
Aandacht voor seksueel misbruik in al zijn vormen is er in onze maatschappij nog maar een dikke 25 jaar. Het is nog maar een paar jaren dat in ons strafrecht het begrip ‘verkrachting binnen het huwelijk’ bestaat, om maar iets te zeggen.
Versta me niet verkeerd: seksueel geweld door iemand die een vertrouwenspositie heeft (of dat nu een priester, een leraar of een vader/moeder is), is altijd erg.
Je hebt gelijk, beste Michel. Het is altijd erg. Maar het instituut kerk heeft deze dingen al jaren consequent in de doofpot proberen te stoppen. Dat is misdadig en hypocriet.
Om (pdw) (zelf slachtoffer) te citeren: “Een bisschop die een prepuberale jongen herhaaldelijk verkracht is vele malen erger dan wanneer dit door een van alle moraal verstoken sjacheraar gebeurt. Dutroux had tenminste niet de pretentie om de rest van de samenleving te dicteren hoe ze moet leven, in wat ze wel of niet moet geloven en met wie en wanneer ze seks zonder condoom mag hebben.”
Ja, ik las (pdw)’s stukje. Ik ben het er niet mee eens.
Natuurlijk is het misdadig om seksueel misbruik in de doofpot te willen stoppen. Maar de manier waarop het nu naar buiten werd gebracht, getuigt wel net van het tegendeel hé. Bovendien: zelfs als slachtoffer zul je moeten toegeven dat je waarschijnlijk beter af was bij Vangheluwe dan bij Dutroux, die twee kinderen liet creperen in zijn kelder.
En het moreel gezag dat de Kerk tegenwoordig nog uitoeftent: is er één zinnig mens dat nog zijn leven laat dicteren daardoor?
En om nog maar een knuppel in het hoenderhok te gooien: wat met de overgeseksualiseerde maatschappij van ons, waar ook kinderen ten volle aan blootgesteld worden? Wat met strings en opgevulde bh’tjes voor 7-jarige meisjes en halfnaakte meisjes van 16 die in porno-achtige poses de cover van P-magazine sieren? Is dàt geen aantastting van de seksuele integriteit van kinderen, misschien??
Mohammed was toch ook gehuwd met de 9jarige Aisha…!! niet dat ik hiermee enige stelling wil innemen, het schoot me plots te binnen :).
Ik lees hier al geruime tijd mee en zit vaak instemmend te knikken met allerlei, maar nu ik dit stukje lees is het hevig hoofdschudden. Gisteren in familiekring ongeveer dezelfde discussie gehad (“’t is de media die alles opblaast”).
Ik begrijp van geen kanten hoe enig weldenkend mens zoveel hypocrysie kan goedpraten. Al zou ik nog (met heel veel moeite) begrip kunnen opbrengen voor “de zwakte van het vlees”, maar begrip voor mensen die dat zonder blikken of blozen kunnen rijmen met de -zoals iemand hierboven het mooi verwoordde- pretentie om de rest van de samenleving te dicteren hoe ze moet leven, in wat ze wel of niet moet geloven en met wie en wanneer ze seks zonder condoom mag hebben, nee.
En die afkeer heeft dan nog niets met de Kerk op zich te maken – hypocrysie vind ik gewoon de allerergste hoofdzonde als het er al een is. Mensen zoals mijn vroegere buren : vanachter de kraaknette gordijnen en de Sanseveria’s (echt!) voldaan gluren naar de minder nette gordijnen van de buren, maar wel een kruiwagen vol klinkers gaan pikken van de palet die straatwerkers hadden klaargezet. De schandpaal terug invoeren lijkt me niet onredelijk.
Er is toch niemand hier die iets probeert goed te praten?
En pleiten om Middeleeuwse strafmethodes opnieuw in te voeren, daar schieten we niets mee op.
België heeft nood aan een onafhankelijk centrum, niet gebonden door enige geloofsovertuiging om de slachtoffers van sexueel misbruik door geestelijken te kunnen opvangen. Daarom stelt ICMA²C (International Center for Molested, Abused and Adopted Children) haar diensten open voor deze slachtoffers. Dit gebeurt onder leiding van Mevr. Hutsebaut Carine, auteur van o.a. “Kinderen houden niet van krokodillen” en “Kleine Zondaars – Kerk en kinderhandel”. Zij is tevens criminologe, victomologe en therapeut.
Momenteel onderzoekt ICMA²C of er een juridische procedure mogelijk is om de rechten van deze slachtoffers aan te kaarten bij de bevoegde instanties en hen hierbij te vertegenwoordigen.
Bent u slachtoffer? Dan kan u ICMA²C mailen op [email protected] en professionele medewerkers zullen u verder helpen en dit in alle discretie.