Ik zat vanmorgen op de trein, met een goed boek op de Kindle, goede muziek in mijn oren, en alle tijd van de wereld.

Geen dingen die blijven liggen waren, geen deadlines die moesten gehaald worden (ze waren al gehaald), geen jagen of jachten.

Er was plaats genoeg, ik had drank bij de hand, het was noch te warm noch te koud in de wagon, en ik was op weg naar het tonen van een stuk werk dat toch wel redelijk in orde aanvoelde en dat alleen maar zou verbeteren na de feedback van de ochtendvergadering.

Er zijn momenten dat mijn professionele ambities zich beperken tot “de lotto winnen dat ik nooit meer uit mijn huis moet komen”, en er zijn momenten dat het allemaal wel meevalt.