Vanmorgen kwam ik nét op tijd om de shuttlebus te zien vertrekken. OK, ik had kunnen lopen en roepen en gesticuleren en wie weet zou de bus dan wel gestopt zijn, maar dan maakt een mens zo’n spektakel van zichzelf, en ik probeer dat liever zoveel mogelijk te vermijden. Dus stond ik een klein kwartier langer te schilderen dan anders, aan de luchthaven. Bummer.

Maar toen ik toekwam, was er iemand die me de bus had zien missen, die me binnen liet. Which was nice. Anders moest ik mensen storen, ik haat mensen storen.

En dan gingen we vanmorgen samenzitten, maar toen waren er vergaderingen, en toen hebben we uiteindelijk de hele dag niet samen gezeten wegens allerlei uitgelopen vergaderingen. Bummer.

Maar ik heb wel ergens rond de middag een mooi kader gevonden om een paar inzichten in te, euh, kaderen. Het verschil tussen een opsomming en een strategie, dat is soms niet meer dan een degelijk kader. Alhoewel, “niet meer dan” — ’t is wel een redelijk groot verschil. En ik ben er content van dat het er was. Het was er misschien gekomen met samen nadenken, maar het is er nu gekomen zo. Which is nice.

Omdat die vergadering er niet was, kon ik wat vroeger naar huis en kon ik dus de trein van rond 18u nemen en rond 20u thuis zijn: nice.

Dan kwam ik aan het station, zag ik de trein van 17u54 nét vertrekken: bummer.

Gelukkig was er een trein om 18u04 en had ik goede muziek in mijn oren en een goed boek op mijn Kindle: ies naais.

Maar toen bleef de trein echt wel lang op zich laten wachten. En bleek dat ik op perron 2 stond en dat perron 1, achter de Under Construction-hekkens, het perron was waarop de trein toegekomen was, en ook weer nét aan het vertrekken was: crap.

Enfin, ik had nog altijd mijn goed boek en ditto muziek, dus zo enorm erg was het niet. Al moest ik dus wel een een uur in het station zitten (geen zin om allerlei aansluitingen in Brussel te doen: liever gewoon een direct naar Gent, zelfs al duurt het wellicht eventjes langer).

Trein naar huis, overgestapt in Gent, geen druppel regen gezien tot net thuis, én Sandra had alle ingrediënten voor het eten van morgen gekocht en klaargezet: hoera!

Beginnen klaarmaken, gemerkt dat het klein barstje in de glazen beker van de voedselprocesseerder nu echt wel een gevaarlijk grote scheur is, en het ergo tijd is voor een nieuwe: feuk.

De limoncello afgegoten, suikersiroop gemaakt: juich!

Merken dat ik geen trechter heb om de mengeling in flessen te gieten: schijt.

Het eten afgekregen en quality time doorgebracht met Zelie: hoezee!

Merken dat mijn vinger ver-schrik-ke-lijk pijn begint te doen wegens een verkeerde operatie tijdens het klaarmaken: bleh.

En dan heb ik het geeneens gehad over de dingen die écht tegen zaten en écht meezaten vandaag, beeld het u in.