Ik had al een paar liter limoncello — verslavende, verslavende limoncello — gemaakt, en ik ik vond dat zo wijs, dat ik me in nog alcoholhoudende dingen gesmeten heb.

Vorige week begonnen aan bananenlikeur, en die vandaag verder afgewerkt. Om te beginnen een lichte siroop gemaakt: 600 gram suiker, 600 gram water, een minuutje laten koken.

De bananen zagen er na een week in het donker in de alcohol redelijk donker uit — ’t is te zeggen, ze dagen er na anderhalve dag al zo uit, en daarna zijn ze niet meer veranderd van uitzicht:

Uitgieten in een neteldoek, later uitlekken en dan later gewoon ook uitpersen:

De siroop helemaal laten afkoelen, en dan kijken of het bananending troebel werd: neen dus. Het moet zijn dat die neteldoeken degelijk gerief zijn, want onderaan die bokaal zat er redelijk wat prut. Die dus allemaal achterbleef, blijkbaar:

Uiteindelijk gaf het in totaal bijna exact twee liter drank, waarvan hieronder anderhalve (de laatste halve liter zit in een oud waterflesje van een halve liter, wegens geen glazen flessen meer).

Het moet nog een paar dagen rusten, maar ik heb alvast een glaasje geproefd: uit-ste-kend. Niet te zoet (bedankt Bart voor de waarschuwing), niet te sterk, geen weeïge geur of smaak. Wellicht uitstekend bij een dessert.

En daarna ben ik naar de winkel gereden om wat extra alcohol, waarmee ik een goeie anderhalve liter advokaat gemaakt heb. Mbwa! ha! ha!