En geen goesting om ze op te schrijven.
Ik wou dat er elke zondag een vriend langskwam om te aperitieven, en dat we dan met het hele gezin discussieerden over alles en niets, de wereld en zijn bestierders lamenteerden, lessen trokken uit Francis Bacon en Fabius Cunctator, wat-als-scenarios opbouwden rond de Armada en Julianus II, actualiteit, boeken en media bespraken, en Getuigen van Jehova op de rooster legden.
En dan in de namiddag naar het kelurenwiezen gaan kijken.
Ik wou eigenlijk dat het dertig jaar geleden was, eigenlijk.
Afijn. Ik trek er mij aan op dat als onze bibliotheken maar in orde komen, dat alles dan in orde komt. Alles op zijn plaats en een plaats voor alles. Rust en peis en vree en harmonie en al wat een mens kan wensen.
Reacties
8 reacties op “Duizend opinies”
En what’s the point of it all? Een mooie bibliotheek, alles in orde gesteld. En dan, binnen 30 à 40 jaar, het bijltje erbij neerleggen en de kinders die dan zeggen “ach diene ouden brol van den papa, wij hebben nu alles op onze iPadphone 9.67” en dan alles verramsjten?
@ Marc Elbichon
Je commentaar klinkt zo existentieel droevig…
Veel beterschap! De lente komt er aan! 🙂
Serieus: Een bibliotheek leg je nu toch niet alleen aan voor je nalatenschap? En niet alle kinderen springen toch zo om met de nalatenschap van hun ouders? En heb je zelf ooit al een boek gelezen en bewaard dat je enkel en alleen interesseerde omdat een verdwenen geliefde, familielid of vriend(in) het ooit koesterde?
@ Els: granted. Alleen staan we m.i. echt wel op een “turning point”. Papieren boeken, DVD’s, alle dragers gaan verdwijnen en vervangen worden door een gigantische bibliotheek ergens in de “cloud”, waarbij je een maandelijks lidgeld betaalt om er toegang toe te hebben.
En in die optiek vrees ik dat papieren bibliotheken gedoemd zijn om te verdwijnen.
Ik ben het er zeker mee eens dat veel papieren boeken net als DVD’s en CD’s en LP’s in een digitale cloud zullen leven.
Maar: in tegenstelling tot CD’s en DVD’s, en net zoals sommige LP’s, zijn sommige boeken — en dan heb ik het niet over de run of the mill science fiction-pocket — ook interessant als object an sich, en niet alleen om hun inhoud of grafische vormgeving.
Net zoals sommige boeken beter tot hun recht (zullen) komen in digitale interactieve vorm — encyclopedieën, naslagwerken, handleidingen — en sommige boeken gewoon onverschillige zijn voor hun uiteindelijke vorm — de overgrote hoop van de fictie en non-fictie — zijn er boeken die beter ervaren worden als fysiek voorwerp. Waarvan de druktechniek, het inbinden, het aanvoelen, het formaat, het gewicht, de geur, van belang zijn.
En, zoals Els zegt, komen daar natuurlijk ook de boeken om nostalgische redenen bij.
En hebben gedrukte en in een bibliotheek bij elkaar gezetten boeken een zekere serendipiteit, die tagging en recommendations en taxonomieën ook wel hebben, maar die toch nog anders is. (Niet beter of slechter, haast ik mij eraan toe te voegen).
Ik vrees dat jouw aanvoelen van een bibliotheek voortvloeit uit de manier waarop je met boeken opgegroeid bent.
Voor de jonge generatie is een CD echt een prul, waarvan ze amper begrijpen waarom mensen er geld voor geven. Muziek (en binnenkort films) = al puur digitaal.
Voor boeken zal het ook zo gaan, me dunkt. Granted; het zal nog wel enige tijd duren, maar het zou me echt niet verbazen indien we binnen een 20 à 30 jaar een generatie hebben die zich niet kan inbeelden dat ze ooit geld zouden steken in enig boek. Vergeet ook niet dat tegen dan de book-readers ook gigantische sprongen zullen gemaakt hebben en dus een totaal andere leeservaring zullen bieden (lees: een die op vele / quasi alle vlakken die van een echt boek benadert, tot zelfs voorbijsteekt (denk: muziek / geuren)).
Dat is overigens geen echt pessimisme, eerder een objectieve benadering van de evolutie van media.
Paardenliefhebbers kunnen het betreuren, maar de wagen heeft de paard & kar verdrongen.
Vinylliefhebbers betreuren hun zwarte goud, doch de technologie heeft hen ingehaald.
Polaroid was ooit zijn tijd voorbij, doch is nu antiek geworden.
Enz. enz.
(en ja, ik weet dat een bende nostalgici zich vastklampt aan de hierboven geciteerde voorbeelden, doch de woorden ‘absolute’ en ‘minderheid’ dringen zich spontaan op)
Ik wil niet afdingen op uw argument, meer nog: ik volg het bijna helemaal.
Ik vind de term “bende nostalgici” wel nodeloos pejoratief: het is niet omdat er tegenwoordig foto’s kunnen gemaakt worden, bijvoorbeeld, dat schilders hopeloze nostalgici zijn.
Een goed gedrukt boek maken is een kunst. En een goed gedrukt boek is evenzeer de moeite waard als een schilderij de moeite waard kan zijn.
Ik had het niet op mensen die fan zijn van Polaroid, van vinyl of van schilderijen (om jouw voorbeeld te nemen), doch eerder van mensen die wanhopig proberen het verleden levend te houden tegen beter weten in (lees: een Polaroid-fabriek heropstarten terwijl dat business model op sterven na dood is).
Soit: il faut de tout pour faire un monde.
@ e-Mino: En iemand met een bibliotheek probeert wanhopig het verleden levend te houden?