Ja, ’t is dus eigenlijk helemaal in het honderd gelopen.
De bedoeling was: er zijn gratis vliegtuigtiketten, en daar gaan we dan helemaal gebruik van maken, en we gaan Wilde Avonturen doen, en Verre Plaatsen Zien, en we gaan die gratis tiketten zo hard gebruiken!
En toen bleek dat de tiketten wel gratis zijn, maar geen van de taksen en dingen. En dat we enkel met één luchtvaartmaatschappij mochten, enkel rechtstreekse vluchten, enkel in tweede klasse, en dan was het plots allemaal minder interessant.
Maar hey! Gratis tiketten! Daar moeten we gebruik van maken!
We hadden allerlei wilde plannen, waarbij we de combinaties van duurste ticket met goedkoopste luchthaventaks op zouden zoeken, en dat dan doen. Een avond en een nacht in Kinshasa! Een dag in Monrovia! Een weekend in Addis Abeba! Eén dag ter plaatse in Beijing!
Tot bleek dat dat eigenlijk misschien allemaal niet zo’n goed idee was, en we onze zinnen op Rusland hadden gezet. Dichtbij genoeg, interessant genoeg, en waanzinnig genoeg van idee om er maar anderhalve dag te zijn.
Ik heb geen idee wanneer het van “een dag Moskou” plots “een dag Sint-Petersburg” is geworden, maar toen was dat gewoon zo. Moesten we het Hermitage gaan zien — ik was er al een paar keer geweest, mijn reisgenoot niet, de binnenlandse vluchten kosten nauwelijks een kip en een jeansbroek (of welke munteenheid ze daar tegenwoordig gebruiken), dus hey, keuze snel gemaakt.
Ahem. En toen begon het wat mis te lopen. De Man Aan De Organisatie, bless his heart, had er niet echt bij stilgestaan dat er twee vlieghavens zijn in Moskou. Waardoor we in het gaan twee of zo uur hadden om een aansluiting te halen, terwijl die vliegtuigen dus 100 kilometer van elkaar aanmeren, met een drukke metropool ertussen.
Waardoor de vlucht dus moest veranderd worden. Dat kost blijkbaar zo ongeveer eens hetzelfde als de oorspronkelijke vlucht, als ge dat pas later in het snotje hebt.
Het vertrek was voorzien voor vanmorgen vroeg: het leek me beter dat ik in Brussel zou overnachten. Daar zag ik voor het eerst de vliegtuigpapieren: blijkt, iets na middernacht, dat we in het terugkeren eigenlijk ook maar een paar uur hebben voor een aansluiting tussen vliegtuigen die aan weerszijden van Moskou liggen.
Waardoor de vlucht van Sint-Petersburg naar Moskou vervroegd moest worden, wat niet echt meer ging, waardoor we dan maar een extra vlucht hebben gekocht — een geluk dat er nog een was, en een geluk dat de kost ervan maar een halve kip bleek te zijn, maar toch.
Oh, en omdat we dus complete schijtlaarzen zijn, hebben we dan maar in het terugkeren ook een taxi besteld.
Oh, en toen ik het ticket zag, bleek dat we niet zondag maar maandag pas terugkomen. Waardoor ik nu ondergoed en hemden te weinig heb.
Oh, en we moeten daar nog eten kopen en alles.
Maar de tiketten zijn dus wel gratis, dat wel.
Reacties
2 reacties op “Die keer dat we naar Rusland gingen”
En, bovendien, zijt ge uw doos met stinkende kaas dan nog in de frigo vergeten!
’t is da Michel, een gegeven paard moogt ge niet muilen (of zo iets)!