Boeken lenen! Gratis! Op Kindle! Met Lendle!
Kijk luister, ik ben niet zo iemand die voor alles gratis is.
Oh, zeker dat: ik heb in mijn tijd meer dan veel decentrale backups genomen van allerlei, maar als ik de kans ertoe krijg, dan koop ik mijn gerief.
De laatste keer dat ik een niet-legaal verkregen game gespeeld heb bijvoorbeeld, dat moet denk ik meer dan tien jaar geleden zijn. Misschien zelfs vijftien.
Vroeger had ik geen geld om spelletjes te kopen, en kopieerde ik al wat ik kon kopiëren: de schoolkameraad wiens vader een dubbel cassettedeck had, was king of the hill in de jaren 1980, ik had een kist vol 5.25 inch PC-diskettes uit Hong Kong, ik had allemaal backuptapes vol allerlei software in de jaren 1990.
Maar tegenwoordig: heel soms koop ik een eens een (relatief duur) spel als het net uitgekomen is, maar veel vaker koop ik (relatief goedkope) games, via Steam. Zelfs dingen die ik jaren geleden al gekocht heb: het is vaak gewoon gemakkelijker om het opnieuw te kopen voor een paar dollar, in plaats van het in de dozen en dozen oude brol te gaan zoeken (en dan het risico te lopen dat de CD of DVD ondertussen niet meer werkt, of dat ik het serieunummer nergens meer vind).
Muziek: euh ja, ik luister wel nog eens naar muziek die ik niet gekocht heb. Youtube staat vol met muziek van zo ongeveer om het even wie, om maar iets te zeggen. Maar als ik een plaat graag hoor en ik wil ze hebben, dan koop ik ze.
Boeken: ik heb een huis vol boeken staan. Als ik zou willen, kan ik tienduizenden boeken illegaal lezen op mijn Kindle — een niet eens zo goede zoeker vindt metéén alle min of meer populaire boeken die vers uitkomen, en alles wat science fiction of fantasy of algemene fictie of computer is, is ook zonder enig probleem te vinden.
En toch koop ik mijn boeken. Zelfs al zijn ze te duur naar mijn goesting. En zelfs al heb ik er soms spijt van. Want serieus: pulp die ik maar één keer ga lezen in de eerstvolgende tien jaar, die wil ik zonder enig probleem op papier kopen, maar elektronisch? I dunno.
Lendle to the rescue! Ze waren een tijd geleden in het nieuws omdat Amazon hun toegang hand ingetrokken, maar dat is allemaal weer in orde. En dus lukt het weer om dingen uit te lenen:
Ik mag elk boek twee weken houden, en dan gaat het weer naar de persoon die het gekocht heeft. Geen shenanigans: elk boek dat gelezen wordt, is ook echt gekocht.
Zo moet dat werken, DRM. Leve technologie.
(ja, ik weet dat het in Europa eigenlijk nog niet werkt. shhh.)
Reacties
11 reacties op “Lendle Kindle Lendle”
en uw tv-series? waar koopt ge uw tv-series?
*grijnst*
Ik bekijk ze op het internet.
En dat is het punt: als ik ze zou kunnen kopen, ik zou ze kopen.
Zelfs als dat zou willen zeggen dat ik ze niet voor eeuwig zou kunnen houden. Op voorwaarde dan wel dat (a) het goedkoop genoeg is (zéker als het niet om definitief te houden is) en (b) het gemakkelijk genoeg is.
(En voor de rest heb ik een fortuin aan DVD’s van series staan. Waar ik allemaal veel geld voor betaald heb, maar die in verschrikkelijk slechte kwaliteit zijn in vergelijking met wat op het internet te bekijken is.
Waar ik allemaal veel geld voor betaald heb, maar die me elke keer ik de DVD wil bekijken, vijf minuten rotzooi voorschotelen om mij duidelijk te make dat deze DVD beschermd is door auteursrechten en dat hij enkel in huiselijke kring mag getoond worden en niet op boorplatformen en dat ik een gore dief ben als ik overweeg de DVD op mijn computer over te zetten omdat ik al die boodschappen beu ben.
Merci voor de tip. Ik vind al dat gedoe rond niet-netjes afhalen zo’n hoop gefoefel. Aan de andere kant: geef toe dat ze op Amazon.com nog iets aan hun aanbod kunnen doen.
Wat ik nu heel vaak doe zijn samples binnenhalen. Geniaal vind ik dat. En prima marketing. Want wat
houdt je tegen om “buy” te klikken als dat meevalt?
Michel en anderen, ik wil niet de beuzak komen uithangen maar Amazon heeft vorige week de API-toestemmingsgebruiksregelingstoestand voor Lendle vorige week ingetrokken.
Jan: een kleine cursus begrijpend lezen, zowel van deze post als van de link, misschien?
en
Het neemt niet weg dat het zonder kunstgrepen niet echt goed werkt in Europa, maar toch.
Misschien een vreemde vraag, maar: is een boek lenen aan een vriend, kennis, buur of desnoods het aapje van om de hoek niet iets fundamenteel anders dan een boek lenen aan een Texaan die je niet kent, maar die toevallig het boek heeft? Dit systeem is toch veel omvattender dan gewoon “leentjebuur”, zeker ook omdat je hier ook kunt “te leen vragen”, en heeft veel meer weg van een globale (particuliere) bibliotheek. Daarom vind ik het (in de eerste plaats als vertaler) vreemd dat er zonder enig leenrecht whatsoever gehandeld wordt. Naïef moeten we niet zijn – er valt inderdaad overal van alles gratis te rapen – maar als er een dergelijk systeem wordt opgezet onder het mom van “particulieren mogen hun aankopen uitlenen aan wie ze dat willen”, en “laten we daarvoor een legale basis bouwen zodat we de piratebays van deze wereld links kunnen laten liggen), dan vind ik dat eigenlijk niet helemaal koosjer – dan is in vergelijking met bibliotheken een zeker leenrecht niet meer dan normaal. Natuurlijk: dat is haast niet af te dwingen, en wellicht zijn er gewoon andere verdeelmodellen nodig. Maar het feit is: anders dan bij film (bioscoopervaring) en muziek (optredens, merchandise) zijn er bij literatuur helaas erg weinig bijkomende inkomsten: auteurs hebben eventueel lezingen (waar ze al te vaak met een habbekrats naar huis worden terugkeren), voor vertalers is het helemaal triest. Wat je zou kunnen doen: lendle integreren in amazon/kindle, met naast “kopen” ook een “voor 2 weken lenen” knop (in feite ook analoog aan de tweedehandsboeken), met een kleine retributie die wordt doorgestort. Of leef ik in een andere ethische dimensie?
Minus massa’s vreemde rare zinsconstructies: multitasken is mijn sterkste kant niet.
Neen, ik zou er geen groot probleem mee hebben. Als dat pakweg een halve euro zou kosten per boek.
(En in de wetenschap dat al wie zo’n boek zal “lenen”, het ook meteen kan kopiëren, natuurlijk).
Inderdaad. Een klein bedrag, dat met een halve euro per boek al groter zou zijn (als het tenminste grotendeels naar de auteurs vloeit) dan het leenrecht nu. Wat telt is de balans tussen: is het me waard een kwartier te surfen naar een gratis versie die buiten het systeem valt, of werk ik met een geïntegreerd en legaal product aan een miniem bedrag?
Interessant is in deze ook het experiment van readability (en instapaper), die retributies willen doorstorten aan de blogs en mediabedrijven waar ze hun (weliswaar, en dat is een verschil, sowieso gratis beschikbare) content “halen”. Al is de achilleshiel net als bij flattr en dergelijken steeds dat je als gebruikers eerst geld in een pot moet storten, uit overtuiging, terwijl je bij een native amazon-systeem gewoon voor het gemak zou kunnen gaan.
“Lendle can’t work if people aren’t willing to lend books. When you join the site and tell us what books you own, you are given two borrow requests. As you lend books, you’ll get more borrow requests. As long as you’re lending, you’ll always be able to borrow.”
Dat is op zich wel interessant, omdat het aankopen stimuleert. Al doet dat niets af aan het feit dat voor velen de achterliggende gedachte is dat als je een boek koopt, je dat mag uitlenen zo vaak je wil (ook al heb je er maar één) – en dat is met digitale boeken globaal bekeken toch wel iets anders dan als je een boek fysiek aan iemand moet bezorgen.