Trrr. De ploeg van Jan heeft 3-5 verloren, en akkoord, ze liepen wat suffig en bij de tegenpartij was er één jongetje dat echt enorm goed speelde, maar toch.

Het is nu al de tweede week op rij dat de ploeg aan de andere kant gemeen speelt. Duwen en sleuren, ellebogen, hieltrappen: echt niet proper. Eén van de onze op weg naar hun goal: gewoon schaamteloos een stamp in de rug geven. Tackle? Op de hielen, niet op de bal. Inworp? Maak er een catchwedstrijd van.

Oh ja, zeker, het zal volgend jaar nog erger worden, en het hoort er allemaal bij, maar toch.

Er stond een mevrouw aan de zijlijn het wedstrijdverslag te maken voor de andere ploeg: ik heb op het einde van de wedstrijd net luid genoeg gezegd dat ik me afvraag af hoe die ouders op deze manier trots kunnen zijn op hun kinderen.

Serieus gasten, die kinderen zitten in het eerste leerjaar, is dat écht al het moment om ze te leren achterbaks te stampen als de scheidsrechter niet kijkt, en er op te leren gokken dat de scheidsrechter het wel niet zal zien als ze keer op keer de man spelen in plaats van de bal?