Ik liep al een paar dagen in mijn hoofd met een gedacht van “ik wil echt wel eens een clafoutis maken”.

Vandaag was dat omgeslagen naar “ik wil eigenlijk gewoon de appeltaart van mijn moeder maken”: dat is eigenlijk ook een soort clafoutis. (Voor wie geen zin heeft om naar Google te trekken: hierzo uitleg in het Nederlands, hierzo recepten in’t Frans.)

Ik heb vanmiddag gebeld ter bevestiging, en ’t is zoals ik vermoedde: er is geen recept voor. En het komt neer op wat ik ongeveer vermoedde: ’t is met ongeveer pannenkoekendeeg.

Vanavond dan maar op de poef, zonder recept en zonder zelfs maar een half recept te volgen, helemaal voor het eerst gemaakt, en al zeg ik het zelf: ’t is redelijk gelukt.

Nodig

• voor de appels:
  • appels (ik heb een zak vol Jonagolds genomen, geen idee hoeveel het precies was, ik vermoed een appel of acht)
  • suiker naar smaak
  • kaneel
• voor het deeg:
  • een kleine halve kilo zelfrijzende bloem
  • 100 gram suiker (waarvan drie pakjes vanillesuiker)
  • 8 eieren
  • een liter melk

Werkwijze

Warm een over voor op 150°.

Schil de appels, doe ze in vier en haal de klokhuizen eruit:

Karamelliseer de appels lichtjes, met suiker en kaneel naar smaak, en giet ze uit in een ovenschotel (euh ja, ons vuur moet eens grondig gekuist worden):

Doe de bloem in een pot met de suiker, meng, maak een put in het midden, doe de eieren in de put:

Haal uw beste staafmixer of klopper boven, klop de eieren luchtig en meng er al kloppend de liter melk bij. Meng beetje bij beetje de bloem erbij (en haal er indien nodig een lepel bij, dat er geen klodders bloem aan de rand van de kom blijven hangen). Als het beslag glad aanvoelt, kap het over de appelen:

Steek de ovenschotel in de oven. Hoe lang? Euh, geen idee. Ik dénk dat hij er meer dan een uur in gezeten heeft, en ik denk dat ik volgende keer de oven iets warmer zet. Als de bovenkant dreigt teveel uit te drogen en/of aan te branden (wat bij mij het geval was): haal de schotel uit de oven en doe er een vel zilverpapier op.

Dat geeft dan dit:

Laten afkoelen tot lauw, en het zakt allemaal nog wat in, dat het deeg/beslag ook wat vaster wordt:

Drie kinderen en een half uur of zo later:

Uitstekend, vermoed ik, met een bolletje vanille-ijs (dat zal dan voor de volgende keer zijn). Lekker, en (denk ik) een recept dat niet kán mislukken.

Als er eventueel beslag zou overblijven, trouwens — ideaal voor pannenkoeken: