Voilà zie: dag twee van de verbouwingen zit erop.

Ik zat thuis wegens geen vervoer, en dus konden er nog wat knopen doorgehakt worden.

Boven in het achterhuis, daar was het plan eerst om een douche en een wastafel te doen, en allemaal custom made meubels die op de centimeter voor het huis gemaakt zouden worden:

Uiteindelijk zullen het IKEA- of andere meubelen worden, en uiteindelijk, via een tussenstap met een inloopdouche anders georiënteerd, zijn we gekomen tot dit:

Nutsvoorzieningen en wasbak, die blijven gewoon waar ze nu zijn, met een kastje rond boiler en zekeringkast en zo:

Een oude wasbak die hier op de koer lag als we het huis gekocht hebben, dacht ik. En dat moet genoeg zijn, qua sanitair: we hebben een toilet net aan de andere kant van de koer, we hebben twee douches in de rest van het huis, en we gaan er écht geen halve badkamer van maken met allemaal muurtjes en gangetjes, van die ruimte daar boven.

Alles blijft gewoon open, met alleen een klein muurtje naast de trap, kwestie van veiligheid.

“Tiens,” hoor ik u denken, “lag daar niet al een plankenvloer, daarboven? En wat is dat nu met die OSB-platen?”

Ha!

Dat brengt ons naadloos op de eerste farce, de eerste onverwachte ahem van deze verbouwingen. ‘t Dateert al van gisteren, dus het kan tellen: op de allereerste dag al.

De planken lagen nog los op de kinderbalken. We gingen die vastmaken, en daarom moesten ze eerst allemaal verwijderd worden. Waardoor het meteen gemakkelijk werd om een paar nieuwe stopcontacten en electriciteitsdraden en zo te leggen.

Die vloer zit zo in mekaar: van voorgevel naar achtergevel lopen er dikke moerbalken: één in het midden van het huis, en in de twee zijgevels telkens ook één. Op en tussen die balken liggen kinderbalken, en op die kinderbalken liggen de planken. Nu ja, niet rechtstreeks erop, want die balkjes liggen nogal oneffen, maar op planken die tegen die balkjes genageld zijn — die groene stukken in de foto hierboven.

Eenvoudige constructie dus: moerbalken in gevels, kinderbalken rusten op moerbalken, vloer rust op kinderbalken.

Ah.

Ware het niet dat een groot deel van de kinderbalken niet op de moerbalken rustten. Een illustratie:

Dat zwarte aan het einde van het kinderbalkje onderaan de foto, dat is een lege ruimte. Waar de kinderbalk op niéts rust. Het andere uiteinde van dat balkje? Idem. En dus blijft heel die kinderbalk eigenlijk hangen aan de stukjes van het groene hout dat ertegen genageld is en die wél over de moerbalk hangen.

Behalve dat dat ook niet echt zeer vertrouwenwekkend is, als het is zoals hieronder:

Enfin bon. Na wat vermoed ik een halve hartaanval moet geweest zijn (de werkmensen merkten dat de planken tegen de achterwand nogal redelijk zeer hard doorbogen als ze erop stapten — dat was dus omdat daar bijna geen enkele kinderbalk op wat dan ook rustte), is het opgelost.

Met tigen en composietmaterialen en kettingen en dingen, voor zover ik gehoord heb. Idealiter zouden we heel de constructie opnieuw doen (tiens, waar heb ik dát nog gehoord?), maar bon, op deze manier is het bijna even goed.

En zodus is nu al de ene kant van het achterhuis in orde, en doen ze morgen de andere kant. En dan het trapgat, en dan de paar kleine wijzigingen die beneden moeten gebeuren (vooral elektriciteit).

Um ja, en dan gaan we het daar echt helemaal leeg moeten krijgen, yep. En daarna is het bureau aan de beurt: een nieuw plafond met ingewerkte indirecte verlichting, lichtschakelaars versteken, een bibliotheek met ingebouwd bed, allerlei.

En dan is het de beurt aan de living: plafond uitbreken, schouw uitbreken, nieuw plafond, bibliotheek, bureau, trap afwerken.

En hopelijk is tegen ergens in die buurt de bouwaanvraag rond, of bijna. Dat we aan deze situatie iets kunnen doen:

Het gelijkvloers wordt uitgebroken en er komt een glazen uitbouw bij, en de rest van de gevel wordt naar de 18de eeuw gerestaureerd. En de jungle-slash-het-stort tussen huis en achterhuis wordt weer een ruimte die gebruik zal kunnen worden.

Oh, en dan nog de voorgevel en de badkamer en de slaapkamer en het dak.

Zucht.