’t Was alweer een tijdje geleden, dat er nog eens een fijne Onvoorziene Omstandigheid kwam opduiken in het verbouwingsavontuur.
Wat voorafging!
Er waren eens vier moerbalken op ons eerste verdiep. De koppen van die moerbalken, die zaten ofwel in een plaasteren omhulsel, ofwel waren ze bewerkstelligd met plankjes errond en stenen consoles, zoals deze bijvoorbeeld:
Bij het ontmantelen van de omhulsels van de balken, bleek dat er allemaal niet zo goed uit te zien: opgevreten door houtwormen, tot vér van het einde van de balk. Inderdaad: tot ver van het einde van de balk dat eigenlijk in de gevel moet zitten om eigenlijk het tweede verdiep en het dak op te laten steunen.
Enfin bon, vakmensen weten wat gedaan in dergelijke situaties, gelukkig. De balken zijn één voor één gerepareerd, histories met metalen stangen die er tot ver in gedreven worden en kunststoffen-sterker-dan-het-sterkste-staal om de balkkoppen te vervangen, en bekistingen om het een beetje een wat esthetischer verantwoord uitzicht te geven. Dat geeft dan bijvoorbeeld dit voor de balk hierboven:
Dat was bijna precies vijf jaar geleden, toen we de vloer van de living deden, e de schouw afgeplakt hebben (het was een lelijke bakstenen schouw).
Pro memorie, zo zag het er eergisteren uit:
En zo zag het er vandaag uit:
Niet zoveel veranderd ten opzichte van gisteren, máááárrrr!!! we zijn wel een farce rijker in het huis, en ik een woord in mijn woordenschat.
Een kappoot, dat is blijkbaar de naam voor zo’n grote balk die in de dakconstructie op de kop van een moerbalk rust.
De schoon gerepareerde moerbalken, in ons geval.
Kijk, aan weerszijden van de schouw zijn dit de kappoten:
In close-up zien ze er zo uit. Links bijna helemaal verkoold:
…en rechts bijna helemaal opgegeten door houtworm:
Een dak dat tot voor een paar jaar rustte op ontbrekende moerbalkkoppen, en dat die gerepareerd werden, maar dat het eigenlijk niet zo enorm veel uitmaakte, want het waren toch kapotte kappoten.
Yay! La joie! Hoera! Ik ben zo blij!
Reacties
10 reacties op “Zullen we nog eens een farce doen?”
Ai, dat valt niet mee, to say the least. En wat is de oplossing? Of wat zijn mogelijke oplossingen? Want die zijn er vast toch… Of worden daar nog hersens over gebroken?
Ik denk dat het eigenlijk nog wel meevalt. Ik citeer:
/kruist vingers
Ben ik blij toen wij vorig jaar deze tijd ons heel huis renoveerden, dat 1. het maar 40 jaar oud was (maar het is een amerikaans huis en je weet dus maar nooit) 2. dat we er zowat alle muren eruit gehaald hebben verplaatst (behalve 1 grote draagmuur beneden). 3. Alle waterleidingen zowat hebben verplaatst (dus geen problemen met een kapotte leiding hier). 4. Alle aluminium electriciteit door koper hebben vervangen
Als een gevolg, op een paar extra dwarsbalken in onze kruipkelder in te voegen en een muur die we toch gingen zetten draagend te maken, geen verrassingen.
Brr. Ik volg jullie verbouwingen met argusogen, want volgend jaar (zodra het bureau is afgewerkt) is het hier ook van dat. De constructies die je toont zijn hier ook allemaal aanwezig: vreemde dingen zoals moerbalken die na het verwijderen van een muur lang geleden nu met ijzeren lussen aan een onzichtbaar stalen profiel hangen, terwijl het dak daarop rust, etc. En jullie ontmantelde living is krek die van ons: soortgelijke vloer, zelfde plafond, zelfde oude gebricoleer dat rechtgetrokken moet worden. Ik huiver, duim en leef met jullie mee.
Jezus, met stijgende verbazing volg ik jullie verbouwing, redelijk wat werk zeg…
Maar hoe kan die balk zo verkoold zijn? Brandje gehad?
Yup. Ergens in de voorbije eeuwen is zeker een stuk van de eerste en de tweede verdieping en het dak in de fik gegaan.
Op de kinderkamers zijn er ook zwartgeblakerde balken.
Het huis staat hier al een hele tijd. 🙂
ai, hebben ze dat dan niet gezien bij de vorige herstelronde?
Ah, begrijp ik nu goed dat, telkens als er een keer iemand niesde, ge kans hadt dat het dak naar beneden kwam met die gehoutwormde moerbalken? Spannend, achteraf bekeken dan 🙂
Het is lelijk van mij, maar het is zo’n opluchting om te zien dat andere mensen ook zo zitten te vloeken op hun verbouwing :-p
Als het jullie teveel wordt wil ik je wel eens uitnodigen om naar mijn concave muren te komen kijken, die volgens een hoogst origineel bouwprocedé werden gezet: gooi vanaf vijf meter afstand de bakstenen in de algemene richting van waar je de muur wilt hebben, en smeer de gaten vervolgens dicht met cement. En maak vooral geen verbindingen tussen muren die haaks op elkaar staan. En als ze toch dreigen te bewegen, sla je er toch gewoon zo’n grote kepernagel door. Als dat goed genoeg was om Jezus mee aan het kruis te nagelen, is dat goed genoeg voor dit huis.
Zucht
Dat hadden we ook met ons achterhuis:
1. Zet ergens in de jaren 1550-1700 vier muren los van elkaar.
2. Zet in de jaren 1750-1850 een verdieping boven de verdieping die er al stond. Maak de muren een half steentje dik, en gebruik vooral mortel die op een eeuw of zo tot zand verwordt.
3. Bricoleer met stukken losliggend hout en pannen een dak in mekaar.
4. Wacht af.
De twee zijmuren en het dak zijn ingestort terwijl de werkmannen de pannen aan het afnemen waren, trouwens.