Ik had nog geen match gezien, dit jaar, van het EK. En dan kwam Zelie langs, en die wou om de één of andere reden – ik vermoed om een excuus te hebben om op te mogen blijven – naar voetbal kijken.

Er loopt een pronostiek op het werk waar ik vanmorgen op een gedeelde tweede plaats stond, en ik deed aan de keukentafel dus voor de leute alsof ik het belangrijk vond of Portugal dan wel Denemarken won. Om toch een beetje authentiek te kunnen zijn (tussen het roepen van “vuile zwarten! uitgekocht” en “breed spelen! bréééd!” en “een-twee-een, combineren gasten!”) en omdat ik al lang vergeten was wat ik voor wie voorspeld had: gaan nakijken, en czech het uit — de ploeg die ik dacht zou te winnen, won gewoon (ondertussen al vergeten wie, ge kunt peizen).

Wat het meteen spannend maakte, natuurlijk. Geroepen, getierd, Zelie in virtuele affronten (wegens geen andere getuigen bij) doen vallen, en hoera! De juiste hadden gewonnen op het einde.

Snel gekeken wat ik opgeschreven had voor Holland-Duitsland: 1-2.

Voor televisie gaan zitten, enfin ja, voor de cyberpad, en godmiljaar wat is dat spannend, supporteren voor een resultaat van 1-2.

Het werd 0-1, en dan werd het 0-2. Oeeeeee: dat is gelijk een pico spelen in whist. Het mag geen 0-3 worden, er moet nog een doelpunt vallen voor de Hollanders, maar liefst zo laat mogelijk in de match, en dan mag er geen 2-2 of 1-3 op het bord staan natuurlijk.

Supporteren voor de Duitsers, en dan voor de Hollanders, en dan weer voor de Duitsers maar niet te veel en voor de Hollanders maar daar zeer zeker niet te veel: nog liever dat den Duits wint met een ander resultaat dan dat het gelijk is, want er is een punt voor de uitslag en een punt voor de punten te winnen in de pronostiek!

Lang verhaal kort: ik heb drie punten verdiend vandaag. Morgen zien wat dat opbrengt in de tussenstand.