Was er iets wijzer dan op het einde van de vakantie nieuw schoolgerief gaan halen? Een hele tafel vol nieuwe boeken en nieuw schrijfgerief en verse schriften? De belofte van een mogelijk nieuwe start, en wie weet dat het dit jaar wél goed zou lopen?
Zelie’s nieuwe schoolboeken zijn binnen, en jawel hoor: de trend die al jaren ingezet is in de lagere school zet zich lustig voort in het tweede jaar humaniora.
Kijk of ge’t ziet! Dit is haar boek voor wiskunde:
…en dit is aardrijkskunde:
…en hier is godsdienst:
Allemaal groot formaat, allemaal volledige kleurendruk, allemaal schandalig duur, en vooral: allemaal één keer bruikbaar.
Vroeger konden boeken doorverkocht worden: ik herinner mij boeken Latijn die volgens mij de oorlog in Korea nog meegemaakt hadden. Tegenwoordig: vergeet het.
Dat heet dan “werkboeken”, en om de zoveel bladzijden staat er eens een invuloefening.
Kan iemand mij uitleggen wat er verkeerd is met een apart schrift, of een ringmap met A4-papier waarop de oefeningen gemaakt worden? Behalve dan dat het te gemakkelijk is om tweedehands door te verkopen?
Reacties
10 reacties op “Afzetters”
‘t Is hetzelfde met onze NT2-boeken. De uitgeverij wil pas investeren in goede mensen en goed materiaal als ze zeker is van een bepaalde oplage en dan liefst een aantal jaren na elkaar. Maar dat lukt natuurlijk niet als die boeken jaren aan een stuk worden doorverkocht.
Ik snap ook wel waarom hoor, maar toch. ‘t Zijn ettelijke honderden euro’s, elk jaar.
Kan dat niet met de school / de leerkracht geregeld worden? Dat aan de leerlingen uitleggen, en toch een los schrift gebruiken? Nou weet ik wel dat schoolboeken maken een dure grap is, dus de aanvankelijke aanschafprijs zou wel eens kunnen stijgen, maar dan nog.
Is dat trouwens een deel van de maximumfactuur, die boeken? Of is dat een kost waar je niet omheen kunt, en die geen “extra” uitgaven zijn?
Maximumfactuur is basisonderwijs, denk ik.
Aha. Daar ben ik (lees: daar zijn mijn kinderen) nog niet aan toe, vandaar het hiaat.
(wel de max trouwens dat uw bieber-fan straks alle toeristische kuststreken van spanje zal kunnen aanduiden. een troef voor het leven!)
Ik heb ze alvast al uitgelegd hoe ze daar moet spreken, in Spanje: traag en luid. En als ze het niet begrijpen, de Spanjolen: trager, en luider.
I. WANT. A. SANGRIA.
A… SAN…G…RIA!
En dan nog een “por favor, pronto pronto, andele andele” erbij, voor de vriendelijkheid.
Hangt dat niet een beetje af van het net ook? Mijn metekindje zit in het gemeenschapsonderwijs en voor zover ik weet gaat zij morgen haar ‘huurboeken’ afhalen op het secretariaat voor het volgend schooljaar.. en wordt dat aangevuld met werkblaadjes per leerkracht (en meer en meer door print het zelf af via schoolnet..)
Dure schoolboeken? Is dat niet één van de manieren om een school “wit” te houden? Ik weet het niet, he. Ik ben zelf altijd naar een school met oude en goedkope boeken geweest.
Ik zal het misschien later ook veel te duur vinden en vervloeken. En het moet allemaal redelijk blijven. Maar … ik heb als kind voor school altijd (doorgaans versleten)saaie zwart-witboeken gehad waar ik niet in mocht schrijven en dat is toch ook niet alles. Voorlopig geniet ik echt van de kleurrijke invulboeken van mijn oudste zoon.