Ai oei ai oei: ik sleep mij van bet achterhuis naar de trekzetel om toch een uur of twee te bekomen.

En dan terug naar het achterhuis, want tegen morgen moet er daar vanalles definitief geklasseerd zijn, want morgen komt er iemand met een remorque dingen naar het containerpark brengen.

Morgen, als het een beetje lukt, is onze koer weer min of meer groot huisvuilvrij. En zijn de grote plaatsinnemers in het achterhuis weg.

En geraak ik misschien van die barst in mijn hart af als ik al die dingen zie liggen waar ik voor gespaard en gewerkt en gewroet heb, en die geen lens ter wereld nog kan gebruikend wil hebben computers, computers, computers, kapotte frigo, halfcompleet speelgoed, kapot tapijt, kapotte bureaustoel… aaargh.

update 1u20: nope. ‘t Zal niet gaan. Met de beste wil van de wereld, maar genekt door mijn rug. Ah well: het zal blijven bij een grotendeels lege koer.