Geen foto’s bij de hand wegens donker, maar neem het van mij aan: de koer is leeg. 

Dat is zo opluchtend, ge kunt u dat niet inbeelden. Die frigo die daar stond, al die dingen die mij verwijtend aankeken van “ge hebt ons gekocht en jaren en jaren en jaren en jaren bijgehouden en verhuisd en meeverhuisd en herverhuisd, en nu staan wij hier in de regen en het mos, awoert”: ze zijn weg.

Morgen verder in het achterhuis puin ruimen. Boeken in het rek zetten, en dan beginnen klasseren aan de boeken die ik in eerste instantie opzij had gezet op stapels “niet houden”. 

Afijn, this too shall pass, en al.