’t Is proper, ik ben gedegradeerd tot filmpje-in-elkaar-zet-mens voor mijn dochter en haar vriendin.
Het is allemaal toch maar wat, wat ze tegenwoordig op school moeten doen. Voor de Engelse les moeten ze –houd u vast– een kookprogramma maken. Met telefoon, fototoestel, camera, computer, micro, het maakt allemaal niet uit, als ze op het einde maar vijf minuten beeld en geluid hebben waarmee een recept uitgelegd wordt.
Ahem ja.
Het is tiramisu geworden, het ding is dit weekend klaargemaakt met een filmcamera op een statief en een fototoestel in de hand, er is al een introfilmpje van twintig of zo seconden met de ingrediënten klaar, en nu wacht ik op hun ingesproken tekst om samen met Zelie de vier en een halve volgende minuut bij elkaar te steken.
Trrr.
Reacties
10 reacties op “Montage-aap”
Waar is de tijd dat we voor Nederlands nog interviews moesten doen. Liefst met een BV natuurlijk…
Ik kan er niets aan doen, maar het enige dat ik kan denken is: hoe eerlijk is zo’n opdracht als je als kind géén toffe ouders hebt die bereid zijn van alles te doen, als je geen deftig materiaal hebt. Ik zou wel eens willen weten hoe objectief de puntentelling bij deze is (al kan het zijn dat dit niet meetelt in de quotering, natuurlijk).
Maar voor de rest: al een zeer geslaagde foto :-).
Ik vraag mij dat ook af, eigenlijk.
En ook: waar ligt de grens tussen gewoon helpen en zelf doen?
Ik vind dit er ook wat over. Als de school geen materiaal ter beschikking stelt en er een vakoverschrijdende opdracht van maakt, vind ik dit voor een les Engels niet kunnen. Iets voor op het oudercontact? Je kunt natuurlijk ook zeggen: dochterlief, hier heb je een webcam of een gsm, trek uw plan. En mild zijn als ze een slecht cijfer krijgen.
Ik ga het eens vragen aan mijn dochter, vanavond.
Maar voor zover ik begrepen heb, was de opdracht “maak een filmpje van vijf minuten”, en was het de bedoeling om dat met een gsm of iets dergelijks te maken.
En is de kern van de opdracht niet de cinematografie, maar gewoon “maak een kort stukje in het Engels waarin je jezelf voorstelt, een lijst met ingrediënten opsomt, en dan een aantal instructies geeft om iets klaar te maken”.
En worden ze dáár op beoordeeld, niet op het filmpje. Zo’n filmpje geeft kinderen die niet goed voor een groep spreken de kans om zichzlef bezig te horen, eventueel opnieuw te beginnen en opnieuw te beginnen tot ze het goed hebben.
En die van mij: ze hadden er zich van af kunnen maken door gewoon op het internet een Engels recept te gaan zoeken, maar dat hebben ze niet gedaan: een eigen Nederlands recept genomen, en dan dat vertaald.
Natuurlijk dat ik ze gewoon een gsm in de handen had kunnen duwen, of een webcam, maar ik vind het wel interessant om ze te tonen hoe weinig vanzelfsprekend het is om zelfs maar een eenvoudig filmpje te maken, hoe je best een script maakt op voorhand, hoe je achteraf niet meer kan zeggen “ik zou graag een lege toog hebben en dan poef alle ingrediënten erop” als je dat niet gefilmd had, etc.
Sure! Maar iemand die het mooi kan monteren heeft – los van de beeldkwaliteit – altijd een streepje voor. Als dat niet aangereikt wordt in de les (want zo oud is je dochter nu ook weer niet), ligt dat niet voor elk kind voor de hand. Het is zo’n typische opdracht waarbij ouders mee aan de slag kunnen/willen/moeten gaan (zoals je eerder beschreef met die Powerpoint-presentatie, vorig jarig ergens). Twijfelgeval. Wellicht heeft de leerkracht Engels niet goed beseft wat er bij 5 minuten film komt kijken.
Akkoord.
En het zou inderdaad een bijzonder interessante vakoverschrijdende opdracht kunnen zijn, een filmpje maken van pakweg tien minuten.
Script schrijven, decor, belichting, acteren, filmen, monteren, geluid… gegarandeerd dat ze dan met compleet andere ogen kijken naar zelfs de meest belachelijke soap.
Vragen die ik mij stel: wat is de meerwaarde hiervan voor het vak Engels? Hoeveel tijd kruipt daar niet in, voor de leerlingen en voor de ouders die helpen? En wat met de kinderen van wie de ouders daar niet mee kunnen helpen omdat ze het zelf niet kunnen? Ik ben blij dat mijn kinderen ondertussen aan de unief studeren en dat al die nonsens van het middelbaar achter de rug is.
Ik denk dat je onderschat hoeveel van die kinderen van veertien een gsm hebben waarmee ze een filmpje kunnen opnemen.
De moeilijkheid van de opdracht, zoals ik hierboven schreef, is niet het filmen maar wel het maken van een korte maar duidelijke omschrijving in ht Engels. Zo erg nonsens vind ik dat niet.
De tijd die erin gekropen is tot nog toe? Een half uur of zo tiramisu maken, een uur of zo vertaling van recept en dergelijke. Ze zullen nog ergens moeten een kwartier of een half uur moeten vinden om een tekst op te nemen met hun gsm. En dan schat ik een uurtje of zo (maximum) om te beslissen welke stukjes film te houden en wat te knippen, om beeld bij tekst te zetten.
Dat zal in totaal een uur of twee zijn, voor een spreekbeurt van een minuut of tien, waar dat filmpje ongeveer de helft van de tijd zal opnemen. Ik vind dat niet overdreven veel werk, als ik terugdenk aan de uren dat ik doorbracht met de Encyclopedia Brittanica in de bibliotheek voor spreekbeurten van ook een minuut of tien over “de contactlens” of zo.
Dat monteren en zo, da’s iets dat ik erbij verzin omdat ik dat een meerwaarde vind hebben. 🙂
Ik heb de indruk dat de papa het gewoon zelf zéér leuk vindt op te doen 🙂