Grmbl.

Dat is nu al de tweede keer dat ik iets met gelatine maak, en dat het teveel opgesteven is ondanks alle mogelijke recepten op de milligram en de seconde te volgen. 

Eerst met marshmallow die wel kauwgom leek, en nu met bavarois die niet naar mijn goesting mengde. 

Stom. Misschien is het het merk, misschien moet ik een brievenweegschaal kopen om écht op de gram af te wegen, in plaats van ervan uit te gaan dat 17 gram en 9 blaadjes écht wil zeggen dat 14 gram 7 en net iets minder dan een half blad is. 

Aan de andere kant: hoera!

Wat een ongelooflijk gemak is het om een goede thermometer te hebben. Ik dacht, ik ga eens het recept voor méringue suisse te volgen in het kookboek. 

Dat zegt water op te warmen tot 60°, en dan eiwit en suiker te kloppen au bain marie tot het 47° is, en dan af het vuur verder te kloppen tot het minder dan 30° is, en dan op een bakplaat te spuiten en in een open oven van 90° te zetten. 

Ik heb sinds een tijdje een thermometer met een aparte sonde, dat ik het ding in de pot of in het vlees of in de oven kan steken en laten zitten en voortdurend aflezen hoe warm het is en alles. 

’t Is er zo eentje, cheap & cheerful en zo, maar! Een gerief! Ik kan mij nu al niet meer inbeelden hoe ik ooit zonder gekookt heb!