huntZo, en nu weet ik weer waarom ik dit in de tijd goed vond. Zo ongeveer alle wannabe-Tolkien-gedoe is achterwege gelaten, en de serie is bij deze écht begonnen.

Rand al’Thor en zijn kameraden gaan op zoek naar de Hoorn van Valere, Egwene en Nynaeve (en Elayne) gaan naar Tar Valon om Aes Sedai te worden, en — haal de paukenslagen boven — de afstammelingen van een leger dat duizend jaar geleden naar het westen vertrok, komt terug.

‘t Is vooral dat laatste waar ik me herinner dat ik in de tijd een Hola, wat nu?-gevoel over had: de wereld van Wheel of Time was in boek één redelijk duidelijk, en hier werd het plots helemaal onduidelijk, op een spannende manier.

In boek één is er licht en donker: aan de goede kant staan enerzijds de Aes Sedai (denk Jedi, maar dan vrouwelijk, en met verschillende Ajahs, ‘scholen’, erin) en anderzijds en niet op vriendschappelijke voet met elkaar, de Children of the Light (ook wel Whitecloaks, denk Kerk + Inquisitie), aan de slechte kant staan Shaitan (denk Melkor/Morgoth), zijn dienaar Ba’alzamon (denk Sauron), een reeks Forsaken (denk Nazgûl, maar onafhankelijker) en monsters genre Trollocs.

Oh, en aan de slechte kant staan ook Darkfriends, mensen die Shaitan dienen, en die kunnen overal zijn — uw buur kan een Darkfriend zijn, maar er zijn ook geruchten van een Black Ajah bij Aes Sedai, en ook bij de Whitecloaks zitten er Darkfriends.

De mensen van aan de overkant van de zee die in boek twee toekomen, lijken daar voorlopig ergens tussen: hun gebruiken zijn totaal vreemd, de manier waarop ze omgaan met Aes Sedai is behoorlijk vies (ze “temmen” ze en gebruiken ze als een soort huisdier) maar ze kunnen toch moeilijk allemaal slecht zijn?

Het boek eindigt op het moment dat het voor iedereen duidelijk is, en dus niet meer geheim, dat Rand al’Thor, nominaal een herder uit een achterlijk dorp, eigenlijk een incarnatie van Lews Therin Telamon is. Lews Therin, een figuur uit de Age of Legends en de laatste mannelijke Aes Sedai, was ook bekend als de Draak, en vandaar: Rand is The Dragon Reborn. Tadam! Op naar boek drie.

[van op Boeggn]



Reacties

2 reacties op “Gelezen: Wheel of Time 02: The Great Hunt”

  1. Ik heb afgehaakt bij boek vijf. Het blééf maar duren…

    1. Ik ga mij door de saaie appel bijten. De laatste drie van de veertien schijnen zeer goed te zijn. 🙂