Achttien jaar oud en nog in meer dan perfecte staat van werking: één van de denk ik zeven of zo Model M’s die ik in principe ergens in huis zou moeten hebben liggen.
In principe, zeg ik wel, want ik heb er verdorie maar twee teruggevonden! Ergens moet nog een grote doos staan met zeker vijf azerty-keyboards in die tussen 1985 en 1995 gemaakt zijn.
De twee qwerty’s heb ik gevonden, maar de andere niet. Ik hoop dat ze niet verdwenen zijn, verdomme.
want … ?
… want die dingen zouden aangenaam zijn om op te typen. Zeker als ge lange hexadecimale reeksen moet intypen in plaats van korte woordjes als “Mino”.
Heb ik van lezen horen zeggen.
Touché. 🙂
Schitterende keyboards; de ‘feel – touch and sound’ is uniek; ge voelt nog dat ge op een echte (IB)Machine aan het werken zijt.