Jaar: 2013

Ik dacht, ik zet nog eens wat Stevie Wonder op.  En dan moet ik onvermijdelijk altijd denk denk aan die keer dat ze het spelletje “duw eens tijdens een live-optreden een blinde op het drumpodium en laat hem loos gaan” gingen spelen:

Jaar na jaar wordt Boston Dynamics meer en meer Skynet: En als we dit kunnen zien, hoeveel zien we dan niet?

Wat krijgen we nu weer? Er gaan binnenkort een hele resem babyboomende professoren met emeritaat, en  minister van Wetenschapsbeleid Ingrid “beseft dat het nu of nooit is” om meer vrouwelijke professoren aan te stellen.  Nu of nooit, echt waar? Twaalf jaar geleden was 10% van de professoren in Vlaanderen een vrouw, en nu is dat 20%, en…

Ik werd er helemaal stil van. En dat ben ik nog altijd. Once upon a time a boy named Milan and his father lived together by the shore of a magic river. If you went up the river toward its source you grew younger the farther you went. If you went downriver you got older.…

LinkedIn stuurt om de zoveel tijd eens een mail door, om te laten weten dat ze nog altijd een essentieel onderdeel van de wereld van 2013 zijn.  Zoals alle gelijkaardige mails is dat dan iets catchy, met net genoeg inhoud om de mensen benieuwd te maken, en zekerde voldoende doorklikmogelijkheden om meer te weten te…

Kak, kak, kak.  Nooit minder dan goed, en vaak meer dan uitstekend: mijn schap Iain (M.) Banksen staat vol fantastische boeken. Zijn Culture is een visie van een universum waar ik van kon dromen — en toen ik zijn niet-science fiction ontdekte, was dat nog eens een openbaring erbij. Zijn volgende boek zal zijn laatste zijn.…

Kijk, dit is zo één van die dingen waar ik lastig van kan lopen: Gevolgd door de voorspelbare reacties van het voorspelbaar niveau — ene Leander De Baets brengt bij “ikke nie poepe, niemand nie poepe”, Bruno Janssen vindt “Léonard zijn ouders hadden beter ook celibatair geleefd, dan hadden wij van hem nooit last gehad”,…

Het was vandaag Paaszondag, en het enige dat ik ervan gemerkt heb, is dat het geen Zevende Dag was, en dat er chocolade op tafel lag.   Jammer, van die Zevende Dag, vond ik: het is een vast ritueel, ’s zondags met mijn sletsen in aanslag kijken naar de strapatsen van de Makers Van Wereldnieuws…

Subversieve dingen doen met de sociale mediats, op kleine kleine manieren rebelleren tegen de grote jongens: is er iets wijzer?  Allemaal reclames op The Facebook flaggen als “offensive” of als “pornography”, bijvoorbeeld.  Of mensen endorsen voor nonsens op LinkedIn, pakweg — daarnet nog van ganser harte mensen ge-endorsed voor “cupcake decoration”, “horse wrangling”, “Nutroma” en…

Politiek en maatschappelijk debat allemaal goed en wel, maar kunnen we misschien even onze meningsverschillen opzij zetten en actie ondernemen tegen dit soort dingen?   Daar kan iedereen toch achter staan, nee?