Het is een rare zaak, audioboeken: ik ken redelijk wat mensen die er ab-so-luut niet van willen weten. Om allerlei redenen.

Omdat het te traag zou gaan, bijvoorbeeld: “ik kan rapper lezen dan dat ik het voorgelezen krijg!” En natuurlijk dat het sneller is om een boek te lezen dan om het te beluisteren: ik herinner me dat ik A Tale of Two Cities gelezen heb samen met een hele reeks Dickensen in, ummm 1990 of zo, en dat heeft met toen zonder de minste twijfel véél minder dan 13 uur en 39 minuten gekost, de tijd dat Simon Vance nodig heeft voor het audioboek. 

Maar een boek voorgelezen krijgen, dat is op een heel andere manier een verhaal verteld worden dan een boek zélf lezen. Mensen zijn gemaakt om verhalen aan elkaar te vertellen, en met de stem is toch nog altijd een andere zaak dan alleen op papier. 

Beperkter, soms: zonder stem om een verhaal aan op te hangen, kan ik mijn eigen stemmen verzinnen — en ik weet niet heel zeker of ik voor alle boeken die ik lees een stem wil opgedrongen worden. Ik heb de hele reeks Dark Tower-boeken van Stephen Kind in audioversie beluisterd, en ik vond dat niet echt een meerwaarde hebben.

Maar als het goed gedaan is, dan kan een verteller het boek maken. Omdat het de schrijver zelf is die zijn eigen verhaal vertelt, ongeacht of hij een goede vertelstem heeft (Shatner Rules) of niet (Steve Martin’s Born Standing Up, bijvoorbeeld: ontroerend goed), of omdat het gewoon een professionele stemkunstenaar is (alles van Simon Vance!).

Nog een reden om geen audioboeken te willen beluisteren: “ik kan er mijn aandacht niet bij houden”. Aargh! Of het nu een boek lezen is of beluisteren: er moet evenveel aandacht aan geschonken worden. Ik kan boeken beluisteren op dezelfde plaatsen en op dezelfde manier als ik boeken kan lezen: in de auto, als er op de achtergrond muziek of televisie is die ik niet echt volg, als ik simpele dingen aan het koken ben, als ik aan het wandelen ben, of op de fiets aan het rijden. 

Maar niet als er een film is die ik wil bekijken, of als ik iets ingewikkeld aan het lezen ben, of als er moet geschreven worden of geprogrammeerd of zo. 

Net zoals ik een boek diagonaal kan lezen, of een film op de achtergrond kan staan, kan een audioboek ook semi-achtergrondgeluid zijn, maar dan heb ik er net zoveel aan: weinig. 

Dat is een reden waarom ik graag naar boeken luister: het verplicht mij te “lezen” op een menselijk tempo. Als ik met mijn ogen lees, gaat dat onmenselijk snel (in de zin van: geen enkele verteller ooit in de geschiedenis van de mensheid kan zo snel spreken), en al doe ik het heel veel en heel graag, ik denk toch dat er op die manier dingen verloren gaan. 

Vergelijk het met een grap lezen en een grap verteld worden, of het verschil tussen 

They fuck you up, your mum and dad. They may not mean to, but they do. They fill you with the faults they had and add some extra, just for you. But they were fucked up in their turn by fools in old-style hats and coats, who half the time were soppy-stern and half at one another’s throats. Man hands on misery to man. It deepens like a coastal shelf. Get out as early as you can, and don’t have any kids yourself.

en 

Mijn abonnement bij Audible is één van die abonnementen waar ik meer dan immens content van ben, al vele vele jaren aan een stuk. 

Volgende boek op de plank: Calculating God.