Maand: januari 2014

Vorig jaar dacht ik dat ik het niet vergeten was, maar toen bleek dat het al een dag voorbij was. Dit jaar was Sandra het niet vergeten. En met een beetje aanmoediging wisten de kinderen het ook – kijk eens hoe schattig:

Uitstekend principe in het koken: minstens proeven, zelfs als g’er van uitgaat dat het dingen zijn die ge al veertig jaar niet binnen krijgt. Zo blijkt dan bijvoorbeeld dat niet alle zwezeriken slecht zijn. Deze week op het programma: nieren! Ik moet dat al heel mijn leven niet hebben, maar vandaag meteen het diepe eind…

Telefoon van een advocaat: dat zijn cliënt mij gedagvaard wil zien omdat ik de wet op de bescherming van de persoonsgegevens overschrijd. Serieus, de wet op de bescherming van de persoonsgegevens? Ja, blijkbaar wel. Kijk, dit is een schending van die wet, volgens de advocaat: In de krant stond vandaag “Komt er volgend seizoen een…

Preach it, brother. Bloederig Brabants ook altijd.

Het ding is uiteindelijk, met ongeveer een maand vertraging, toegekomen: mijn nieuwe werkcomputer. Een weekend niet-echt-intensief gebruik (wegens allerlei feesten en dingen) later: ik ben er machtig content mee. Een echte computer, krachtiger dan bijna alle computers in mijn huis, en tegelijkertijd een tablet dat ik een hele avond op mijn schoot kan hebben voor…

Voilà: eentje erbij. We zijn nu in de meerderheid thuis, de brildragers. Sinds deze namiddag heeft Louis er ook een (en Zelie een nieuwe):

‘t Was vandaag rustig en niet te veel werk, bij het koken – nog goed, want den dezen is volledig, en door en door kapot. Voorgerechten: een kleine quiche lorraine en gerookte eendenborst. Ik ben een fan van de gerookte eendenborst; de quiche was wegens tijdsgebrek niet op voorhand gebakken en dus redelijk rauw van…

Ik kijk er al helemaal naar uit, naar seizoen vier van Game of Thrones! Nog maar een paar duizend bladzijden Wheel of Time trouwens, en ik begin aan Dangerous Women, een anthologie van George R.R. Martin en Gardner Dozois, met onder meer dingen door Joe Abercrombie (waar ik nog geen slechte dingen van gelezen heb)…

Oudste zoon zat met een zeer vervelend probleem: hij moest voor de één of andere les een spreekbeurt of zo doen over “zijn passie”. Ik ga niet zeggen dat het paniek was, maar het was toch bijna onoverkomelijk: dat hij veel te veel passies had, en hoe kon hij dat allemaal in één ding krijgen!…

Op een paar maand kan er nog zó enorm veel gebeuren — ik zie implosies! explosies! ruzie!  Ik begin het grappig te vinden, de aankomende verkiezingen. Da’s eigenlijk geen goede zaak, vermoed ik.