Oh, wat een rustige avond was het vandaag, het koken. Ik heb eigenlijk alleen maar soezendeeg gemaakt en daar aardappelpuree in gedraaid en dan pastilles van gemaakt en gefrituurd. En voor de rest was het relaxeren.

Voorgerecht was iets dat eigenlijk ook een hoofgerecht zou kunnen geweest zijn: goujonettes van schartong met appeltartaar. Goujonettes zijn de lekkere versies van fish sticks: een reepje vis — in dit geval schartong, dus — gepaneerd en gefrituurd:

Daarbij een tartaar: zoals traditioneel fijngehakte sjalotten, eieren, kappers en peterselie in mayonaise, maar in plaats van de fijngehakte augurken appel. Dat maakt het allemaal fris en enorm lekker. Versierd met een kerstomaatje, zo wat van die dikke kappers op een steel, en wat sla in appelvinaigrette gedopt, geeft dat dit:

Smijt daar die goujonettes op, en dat geeft dit:

Zeer zeer lekker. Ook bijzonder geschikt, kan ik mij inbeelden, als hapje op een terras, met een grote pot van die tartaar. Die trouwens ook, zonder enige twijfel, uitstekend moet zijn bij gewone vulgaire fish sticks van Kapitein Iglo.

Het hoofdgerecht was mijn ding niet, helaas: ballotine van kalkoen met kipgehakt en pistache, erwtenmousse en pommes dauphines. Om e beginnen heb ik een irrationeel iets tegen erwtensoep en al wat er maar in de verste verte op lijkt, zoals bijvoorbeeld erwtenmousse.  Ik ben op de beste dag al geen fan van kipgehakt, gehakt met noten erin geeft mij voortdurend de indruk dat ik op stukken kraakbeen aan het knabbelen ben, en jammer genoeg (een accident, maar ’t was een beetje klap en vuurpijl) was er gelijk tien keer te veel zout in het gehakt geraakt en vijf keer te veel peper bovenop het hele gerecht.

Maar alla — op dat kruidingsaccident na, vonden andere mensen het wel lekker, denk ik.

Het dessert was dan wél weer meer dan honderd procent mijn goesting. Fris, simpel en fantastisch lekker: gemarineerde aarbeien met slagroom en versgemaakt vanille-ijs, en voor de leute een (niet echt eetbare) suikergarnituur erop:

Dood- en doodsimpel om maken: een lepel niet zeer stijf opgeklopte slagroom, een paar lepels in stukken gesneden aardbeien die even gemarineerd hebben in wodka, limoensap, vanillesuiker, limoenzeste, en fijngesneden muntblaadjes, en daarboven een quenelle versgedraaid vanille-ijs.

Ik had er een emmer van kunnen eten, denk ik. Yum.