Het is hier al bijna elke dag “goed!” geweest bij de examens van de twee oudste, op een paar keer “mwa, min of meer” na.
En het fijne van de zaak is: geen flauw idee wat dat betekent. Voor hetzelfde geld is het uitstekend, voor hetzelfde geld zijn er halve drama’s gebeurd. En ik heb soms de indruk dat ik er meer mee inzit dan de kinderen zelf.
Zucht.
Reacties
4 reacties op “Voorbij halfweg, denk ik”
Ik herken dat!
Ik denk dat dat normaal is, maar ik kon me er vroeger verschrikkelijk aan ergeren dat mijn ouders tijdens de examenperiode met niks anders bezig waren. Er is een verschil tussen zelf hypernerveus rondlopen en doemscenario’s bedenken waarbij je dochter geen 70% voor haar examen Latijn haalt, en een rustige sfeer creëren waarin het studeren vlot kan gaan.
idd. herkenbaar.
En ik maak me vaak nog het meest zorgen als ze zeggen: “Viel wel mee”
ook hier bijzonder herkenbaar. Af en toe is er wel eens een uitbarsting als we voorzichtig suggereren of het toch niet tijd wordt te beginnen aan de materie voor de volgende dag 🙂