’t Is erg: hoe ouder ik word, hoe meer gemeenschappelijke ervaringen ik heb met sommige mensen. Maar ook: hoe minder dingen van lang geleden ik  gemeenschappelijk heb  met de mensen rond  mij.

Wie herinnert zich nog dit? Mijn vader kwam er van een congres in de Verenigde Staten mee terug, ergens begin 1982:

Of deze, die bij ons jaren aan een stuk  boven de radiator aan de muziekinstallatie heeft gestaan:

Of dit, waar we echt niet goed in waren, ondanks het vele proberen om er toch maar iets uit te krijgen:

Of Capsela, waar we wel vanalles uit kregen, maar dat levensgevaarlijk was in bad:

Of mijn eerste kaiju, in het Italiaans dan nog wel — MEMEGAGALOLOMAN! — 100 meter hoog en 8000 ton zwaar! (Tous en cÅ“ur!  Il piu’ famoso degli eroi, Super Megaloman; sai trasformarti in gigante, con un cuore bambino, hai nel corpo rovente forse un’anima blu, blu, blu!)

Of, verdomme, Cabu op RécréA2. Ici, il n’y a pas de censure, on montrera tout.

Verdju.