Euh ja, dat het allemaal dus écht dichterbij komt. Eén dezer dagen, misschien morgen of overmorgen of anders begin volgende week, komt de aannemer nog eens goed kijken hoe onze koer/tuin er nu uitziet.

En dan komt hij met een paar man alles leeghalen. Aan de linkerkant zijn er stenen, aan de rechterkant is er grond, en allebei gaan weg. Om later vervangen te worden door een verharding over de hele oppervlakte, waar we dan in de hoogte op gaan een tuin maken. (Alhoewel, vraag ik mij nu af: zouden we dan niet beter alleen verharden wat moet verhard worden, en de plaatsen waar we verhoogde tuin zullen hebben, mogen die niet gewoon open blijven? Nog eens te bekijken dus.)

Hoedanook gaat hij een sleuf trekken om fundering en drainering in te steken waar de nieuwe achtergevel zal eindigen. En dan zijn we misschien wel al ergens midden februari, en weten we helemaal zeker wanneer het schrijnwerk voor de nieuwe gevel gaat klaar zijn, en dan kan die gevel ook afgesmeten worden, moet er een oplossing gevonden worden voor de leidingen en afwateringen en alles, komt er een enorm stalen kader in de muur waarop een houten constructie zal gebouwd worden, en dan moet er een stelling gebouwd worden door het dak van die constructie om de gevel te schilderen en af te werken, en dan komt er glas in die constructie, en dan worden de zijmuren en het plafond afgewerkt, en dan komt er chauffage en dan is het euh dnek ik klaar.

In het beste geval, schat ik, midden maart. En dan ben ik optimistisch, denk ik.

Maar in ieder geval: vóór Kerstmis. Zodat we eindelijk eens Kerstmis bij ons zullen kunnen vieren.



Reacties

3 reacties op “Verbouwingen: beslissingen en plannen”

  1. Klinkt als een spannend plan.
    Alles verharden is naar afwatering misschien niet zo interessant, denk ik.

  2. Ben reuze benieuwd naar de vorderingen. En ook een beetje naar alle onverwachte problemen die ongetwijfeld zullen opduiken.

  3. […] en dat van die verbouwingen: twee weken geleden ging er misschien die week of de week erna begonnen worden, maar zo ver zijn we […]