Vanmorgen nefroloog voor bespreking van de onderzoeken van vorige week (iets met contrastvloeistof en scans, dat ik nog eens opnieuw zal moeten doen één dezer dagen) en voor bloeddruk en dingen, daarna naar het labo om bloed te gaan trekken (een bijzonder pijnlijke prik in mijn linkerarm, waar geen bloed uit wou komen, en die mij uren later nog een stijve linkerduim gaf), daarna naar de urologie voor een UDO, en dan naar de uroloog voor bespreking.
UDO!
Uro! Dynamisch! Onderzoek! Leve de mensonterende onderzoeken!
Da’s waarbij men sondes in al uw lichaamsopeningen steekt, uw loodgieterij aan electrodes vastmaakt, en dan liters fysiologisch serum in uw blaas spuit en vraagt hoe het voelt.
“Euh, gênant” was géén gewenst antwoord, zo blijkt.
En dan vraagt men u, achterovergeleund in een soort gynecologische stoel met een trechter eronder, met buizen en draden die van overal uit u hangen, te doen alsof ge thuis op het gemak zoudt zitten.
Uh huh.
Neen, niet mijn favoriete medisch onderzoek.