Ochaarmkes! Is dat altijd aan de twee voetjes? Ik herinner me maar eentje, maar ’t is dan ook een tijdje geleden.
Wel, nee.
Reden: de standaard-hielprik op de vijfde levensdag, waarbij ze een paar druppels bloed uit de hiel op een vloeipapiertje opvangen om dat te onderzoeken op fenylketonurie en dingen.
Bij Anna kwam er, schijnt het, niet genoeg bloed uit één hiel, zelfs na persen en duwen. Waardoor ze ook haar tweede hiel vermassakreerd hebben en ook haar tweede voet helemaal blauw gestampt hebben.
‘t Is een goeie zaak dat ik niet aanwezig was op het moment dat het gebeurde, of er zat wellicht een verpleegstervormig gat in de muur van de kamer.
Teven.
Reacties
6 reacties op “Prik”
Vaderschap, zo schoon. 😛
Damn. Wéér iets wat ik geleerd heb.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Fenylketonurie
Ik had de verpleegster nu alvast twee prikjes terug gegeven…in haar banden.
Ik moet zeggen dat ik er echt niet goed van was. Bij de andere drie ging dat heel “vlot” (voor zover een marteling vlot kan gaan), maar bij Anna ging het absoluut niet: eerst twee maal prikken in die ene hiel en maar duwen om een druppeltje bloed, daarna nog eens in de andere hiel en blijven duwen en drukken. Mijn maag keerde en ’t heeft zeker nog een half uur geduurd eer ik weer een beetje op mijn positieven was. En het lag écht niet aan de verpleegster hoor.
Al goed dat Michel er niet bij was dan, anders was die verpleegster nog mishandeld geweest buiten haar schuld om.
Ja, ’t is erg als ze uwe kleine pijn doen, en zeker zo’n kleintje.
Bij ons Fien was dat in de handjes… Ook een feestje hoor, want ze hebben verschillende keren moeten bloedprikken om den billy te testen (bilirubinegehalte, ook wel “’t geel” genoemd). Op den duur zagen haar handjes echt blauw (en dat isnog een dikke 2 weken zo geweest). Ware niet dat het allemaal nogal nieuw is/was, want ik had verdekke ook geklaagd. Dat weten we weeral voor volgende keer. 😀