Op datzelfde trouwfeest van vorig weekend zei iemand mij dat ik zo veel boeken las.
’t Is niet waar, zei ik. Of beter: ’t is niet meer waar. Ik heb dit jaar denk ik vier boeken gelezen, en niet eens mijn gedacht ervan op mijn ander dink gezet:
- Nummer 17 van The Horus Heresy (naam en inhoud vergeten, ondertussen)
- Een boek waarvan ik niéts meer weet.
- SPQR: A History of Ancient Rome dat ik wel interessant vond, maar met 600 of zo bladzijden stukken te kort voor de eerste duizend jaar van Rome, en daardoor dus ook véél te weinig gedetailleerd.
- Het werkelijk uitstekende Being Nixon: A Man Divided, dat ik bijzonder goed vond, maar waar ik denk ik anderhalve maand over gedaan heb. Niet omdat het saai was of moeilijk of zo (geen van beide), ook niet omdat het zo massief lang was (een dikke 600 bladzijden), maar omdat ik zo enorm veel andere dingen gedaan heb.
Yup, 2016 is officieel het jaar dat ik de overgrote meerderheid van mijn vrije tijd op Youtube gespendeerd heb. Het is erg om zeggen, maar ik heb een goeie 100 subscriptions die ik redelijk religieus volg, en er zitten er bij die elke dag iets posten. Uren lang, elke dag, tot met mijn telefoon in bed toe. Kookkanalen, vlogs, games, tutorials, reportages, handwerk, humor, serieus, interessant of nonsens, populair bij het grote publiek of totaal obscuur, ’t is echt erg.
Maar kijk, ik ga mijn leven beteren. Ik heb een trilogie op mijn Kindle staan waar ik eergisteren in begonnen ben, en gisteren wou ik zowaar naar bed gaan om het vervolg te lezen. Dat is een beetje mislukt wegens dat ik zo moe was dat ik meteen in slaap gevallen ben, maar ’t is het gedacht dat telt. Ik denk dat ik nu wel eens naar bed zou durven gaan met een boek.
Als het goed is, staat dit op het programma, in volgorde:
- Chronicle of the Unhewn Throne (Brian Staveley)
- The Magicians (Lev Grossman)
- Chalion (Lois McMaster Bujold)
Drie keer een trilogie, drie keer mij verzekerd dat het goed is, drie keer normaal gezien dingen die ik op geen tijd uitlees.
Oui shalle ci.
Reacties
4 reacties op “Boeken lezen”
Gelukkig bestaan er ook dunne boeken die alsnog zwaar wegen omdat ze zo geweldig goed zijn. “Verdriet is het ding met veren” van Max Porter, bijvoorbeeld. Over hoe een vader met twee jonge zonen verlies verwerkt wanneer zijn vrouw overlijdt – én over hoe ze bezoek krijgen van Ted Hughes’ kraai. Niet dat ze snel lezen, maar je bent er wel sneller klaar mee dan een joekel van 600 pagina’s. 🙂
Ik heb hetzelfde probleem: nieuwe hobbies, minder tijd om te lezen of zelfs maar de science fiction scene te volgen zoals ik het vorig jaar nog deed.
‘T is erg. Bij mij is het een lente-zomerding, want dan lees ik buiten. Met schaamterood op mijn wangen moet ik toegeven te veel met de tablet te lezen… Zoals nu bvb, maar da’s iets anders… Misschien je YT lijstje eens posten? 😉
Ben benieuwd wat je van de Unhewn Throne trilogie vindt. Ik was niet de grootste fan van het eerste boek en ben daarna afgehaakt. Ik zal uw ander dink in het oog houden 😉