Ik denk dat de vraag gevallen moet zijn ergens in de eerste dagen of misschien zelfs uren dat Sandra en ik samen waren, in de nevelen der tijd toen de dieren nog spraken: Sandra vroeg of ik wel kinders wou hebben. Ik denk dat mijn antwoord toen een redelijk perplex “euh ja, waarom soms?” moet geweest zijn.
“Ofwel twee, ofwel vier”, zei Sandra, en ik had daar geen enkel probleem mee. En zie: er lopen er nu vier rond bij ons thuis.
Ik weet niet meer hoe of wanneer het precies voor het eerst ter sprake kwam, en wie het precies eerst zei, maar zeer zeer lang geleden hebben wij allebei gezegd dat als het moment er zou zijn, wij wel eens iets met pleegzorg zouden doen.
En dan was het ineens vluchtelingmiserie, en keken we rond ons en zagen we dat de kinderen groot genoeg waren, dat we al met al ruimte in ons huis en in ons hart hadden, en hebben we een mail gestuurd naar de Bevoegde Instanties, dat we wel mensen zouden willen opvangen als daar nood aan zou zijn.
In een eerste tijd kregen we een beleefd antwoord dat het fijn was dat we wilden helpen, en dat dergelijke initiatieven zeker goedbedoeld zijn, maar dat het belangrijk is dat de opvang van asielzoekers zeer goed wordt omkaderd, en dat Fedasil verantwoordelijk blijft voor de opvang van asielzoekers en dat ze daarvoor samenwerken met een aantal partners, en allerlei, en allerlei.
Maar zie: een paar weken later kregen we een mail van Pleegzorg Vlaanderen, dat er een infomoment was en dat we uitgenodigd waren. Een paar vijven en zessen later bleek dat het misschien minder evident was om niet-begleide minderjarige vluchtelingen op te vangen, maar dat er behalve hen ook nog zeer veel andere kinderen kunnen geholpen worden.
We hebben er eigenlijk niet over moeten discussiëren, en zo zaten we in de tweede helft van vorig jaar en begin dit jaar in een hele reeks vormingsavonden met een hele reeks andere mensen die ook aan een pleegzorgtraject dachten te beginnen.
Te leren over hechting en verlies en omgaan met allerlei, lange lange vragenlijsten in te vullen en later te bespreken, geïnterviewd te worden, de kinderen in de dingen te betrekken — tot we uiteindelijk weerhouden werden als pleeggezin.
Er zijn allerlei vormen van pleegzorg, van crisisopvang over intermittente hulp tot opvang van volwassenen, maar wat wij eerder zagen zitten was perspectiefbiedende pleegzorg, ‘t is te zeggen permanente opvang, op langere termijn. En om de verhoudingen in het gezin wat te respecteren, van een kind jonger dan onze jongste.
Zeer kort door de bocht zijn er dan twee kanten: het kind en wat het nodig heeft, en het pleeggezin en wat het kan aanbieden. En dan wordt er een matching gedaan, waarbij de twee aan elkaar gekoppeld worden. En dan zijn er nog de geboorte-ouders als die nog in beeld zijn of anders een voogd, misschien begeleiding, eventueel nog een reeks andere betrokken personen en soms ook nog een jeugdrechter die moet akkoord gaan… lang verhaal kort: vanaf binnenkort zijn we met twee kinderen extra. Twee, want welk soort beul gaat een broer en een zus van 3,5 en 4,5 jaar uit elkaar trekken?
Pleegzorg is akkoord, de jeugdrechter is akkoord, de ouders zijn akkoord: de volgende stap is de ouders ontmoeten, en dan de kindjes, en dan eens op bezoek, en dan eens wat langer, en dan definitief. Dat zal dan in de zomer zijn, waarschijnlijk.
Ge moet ons niet zeggen dat het allemaal niet evident gaat zijn, maar sod it: dit voelt goed, en we kijken er allemaal samen naar uit.
Dat van die plaats in ons hart, dat was al geregeld. Nu nog de kringloopwinkel bellen om letterlijk plaats te maken in het huis.
Reacties
27 reacties op “Gezinsuitbreiding ten huize ons”
Schoon. Ze gaan goed terecht komen, die twee, mijn gedacht.
Sod it, amai, gulder zijt een speciaal stel mensen, speciaal in de zin van fantastisch, warm, vrijgevig, en ik wens jullie alle succes toe. Mogen die twee bij jullie groeien en bloeien en gelukkig zijn.
Ik bewonder wat je doet, het toont (nogmaals) de warmte van je hart. Elk kind verdient een goede thuis om op te groeien. Die omkadering van warmte, structuur, raad en advies, dat is zo levensvormend.
Ik heb er zelf al even naar geïnformeerd, en ook bij mezelf praktische zaken bekeken en momenteel is hier de tijd er nog niet rijp voor. Maar als het kan, zal ik geen minuut twijfelen.
Chapeau ook voor je aanpak!
Knap van jullie. Wij spelen ook met dat gedacht, voor ooit. Nu is nog wat te vroeg.
schoon, wat zijn jullie schone mensen.
Proficiat en veel geluk ermee ! Een verrijking voor jullie gezin. Ik heb zelf mooie herinneringen aan mijn pleegzus hoewel het als kind absoluut niet met haar klikte (en ik met haar ook geen contact meer heb).
Kan je dan nog wel vanalles op je blog kwijt want ik vermoed dat er qua privacy toch ook wel enige terughoudendheid gevraagd wordt ?
Straffe dingen, chic :).
Schoon. …veel succes!
Geweldig leuk om lezen, ben zo benieuwd naar de verdere verhalen die er wellicht gaan zijn. Terug kleuters in huis zeg 🙂 En chapeau aan pleeggezinnen, je leest zo vaak dat er een enorme nood aan is.
Heel fijn om te lezen! Toch al 2 kindjes die een fijn warm gezin mogen kennen.
Wij zijn eind vorig jaar ook naar info moment geweest omtrent pleegzorg en vluchtelingen. Mijn hart ligt er helemaal! Maar wij zijn pas in februari voor de 5de keer mama en papa geworden, daarom gaan we toch nog een 2tal jaren wachten. Dan komt er waarschijnlijk (op 2 jaar gebeurt er veel) ook een pleegkindje. Bedankt om dit te delen!
Potverdikke zeg, wat een supertof nieuws! 🙂
Ah gij ook 🙂 Zelfde traject van pleegzorg net afgelopen, nog maar een week of 2 geleden, en in mei kan het zijn dat we een baby toegewezen krijgen. Veel succes!
Goed zo!
Mijn ouders hebben het ook jaren gedaan en er zijn tijden geweest dat we met acht kinders rond liepen thuis, vier van bij ons en twee pleegkinderen en een aantal daarvan zijn eigenlijk al vrij snel ook van ons geworden. Het was bij tijden niet even gemakkelijk en met sommige mensen heeft het nooit geklikt, maar ik ben nog altijd trots op mijn ouders dat ze het hebben gedaan.
Wat heb ik hier veel bewondering voor.
Prachtig dat jullie dit doen. Dit zijn alvast twee kinderen voor wie de cirkel van kansarmoede doorbroken wordt. Ik had vroeger een goede vriendin die op haar drie jaar in een pleeggezin is opgenomen. Zij was haar pleegouders zo dankbaar omdat ze zeer goed besefte en welk leven ze was ontsnapt. Heel het nature vs. Nurture verhaal, die nurture is toch zo verdomd belangrijk.
Echt super dat jullie dit doen !!
Uplifting news! 🙂 Mooi! Top dat jullie er voor gaan!
Coool! <3
Man. Petje af. En nog eens. Fantastisch dat jullie dit doen. Echt. Chapeau.
Michel en Sandra, proficiat!
Herkenbaar idee. Herkenbaar traject ook. Van concept over concrete vluchtelingenvraag naar Pleegzorg. Met dat verschil dat wij wegens nieuwe job even “on hold” staan. Binnenkort zien we wel weer verder.
Ik wens jullie alleszins een bijzondere, fijne zomer.
Mooi! Ik kijk er naar uit om jullie ervaring ervan te lezen. Binnen enkele jaren, als we uit de pampers zijn, zouden we ook hier ook de stap willen zetten.
Proficiat
En mooi ook: hoe je weergeeft hoe jullie zover zijn gekomen.
Nee, evident is het niet altijd, soms is het zelfs heftig. Maar alle plussen en minnen bij elkaar opgeteld: het is wél de moeite.
zo mooi van jullie allemaal!
mooi!
Heel mooi dat jullie dat willen doen.
[…] komen wonen. En als jullie je nog steeds afvragen of dit een bevlieging was of niet, lees dan de historiek maar bij den anderen: we hebben hier al zeer lang en zeer veel over nagedacht. Echt wel […]
Jullie maken de wereld echt mooier dan hij is en ik heb daar alleen maar ontzag voor. Proficiat! En ik wens jullie een zomer vol clichés toe, inclusief picknick lakens.