We zijn naar de Colruyt gegaan deze namiddag — de periodieke jacht en visvangst, de wekelijkse hoogmis op het altaar van de consumptie, yada yada.

Meer volk in huis hebben, dat betekent dus ook: twee grote broden kopen en weten dat dat gemakkelijk morgenavond op zou kunnen zijn. Nadenken over barbecue, en beginnen met een steak van anderhalve kilo. Weten dat de melk op is, en dus voor de volgende week 24 liter kopen. In het achterhoofd hebben dat we maar 24 eieren meer hebben, en er dus nog rap 18 bijkopen. Zes pakken muesli en de regimentverpakking corn flakes kopen.

Ah well.

MAAR! In de diepvriessectie van de Colruyt stonden er diepvrieskisten te koop! 150 euro voor zo’n enorme kast, met nog eens 50 euro aan voedsel erin extra!

Niet dat we plaats hebben in huis of zo, maar zo’n enorme kast! Hoeveel dingen zouden we daar allemaal niet kunnen in steken! Liters en liters fond! Kilo’s overschotten! Dozen en dozen (en dozen en dozen) ijscrème en sorbet!

Ik had deze week al perensorbet en granaatappelsorbet en pompelmoussorbet gemaakt, en op dit eigenste moment is de kiwi-limoensorbet (200 gram suiker, 100 gram water, oplossen tot siroop, afkoelen, een stuk of acht kiwi’s schillen, sap van twee limoenen, alles bij elkaar en mixen, 50 gram bessenjenever toevoegen, in de ijsmachine) aan het draaien, yum.

Niet dat ik dat allemaal mag eten of zo, maar toch. ’t Is zo geestig om maken.