Mijn band liep plat. Er kon genoeg lucht in gestoken worden voor ongeveer anderhalve reis werk-huis of huis-werk. Er stond dan ook atijd een pomp paraat, op het werk en een pomp thuis.

Het was al een paar dagen, vandaag begon het echt op te vallen. Ik heb de fietsenboer gemaild of hij eens kon langskomen: dat bleek pas volgende week dinsdag te kunnen. Drat!

Nog een week fietsen met een leeglopende band, dat zag ik niet zitten. En dus heb ik vandaag iets gedaan dat ik niet meer gedaan heb sinds denk ik 1979: rustines op mijn band geplakt. Met maar een béétje assistentie van collega Ben: fiets op zijn kop gezet, buitenband eraf, binnenband eruit, visuele inspectie naar gaten (geen gevonden), emmer water gevuld en op zoek naar luchtbellen, afgedroogd, beetje geschaafd met schaafding, lijm op gedaan, laten rusten, rustine op geplaats, geduwd voor vermoord, hey presto:

Ik vrees dat de binnenband er een beetje te versleten uitziet om nog veel langer mee te gaan, maar hopelijk houdt hij het nog een week uit.