Ik kijk elke zondag uit naar twee dingen op maandagavond: Game of Thrones, gewoon om de theorieën die al jaren de ronde doen bevestigd te zien en om te kijken wat ze deze keer aan speciale effecten gedaan hebben, en Twin Peaks.
Beter dan Hank Stuever in de Washington Post kan ik het niet zeggen:
A curious thing happened on the way to television greatness this summer: The highly anticipated return of a critically revered show that some viewers might avoid because of its reputation as a melodramatic, even lugubriously indulgent mess of complicated story lines instead turned out to be a stunning rumination on heroic good and innate evil, told through a refreshingly coherent, expertly paced plot that managed to keep its loyal fans and curious newcomers guessing the entire way.
At the same time, another show, also feverishly awaited and already occupying its rightful spot on the list of TV’s most provocative and original series, sacrificed nearly all of its slowly divulged, carefully constructed mythology in the name of predictable plot and implausible incident — so much plot and so much incident that its biggest fans groaned in mutual misery every week, wondering whether their favorite show had, after so long, turned itself into a cheap and even pretentious facsimile of the original material.
So, which show is “Game of Thrones” and which show is “Twin Peaks: The Return”?
[…]
And so it happens that while America spent its summer watching TV’s biggest show, it unfortunately missed TV’s best show. While “Game of Thrones” chose simple paths and explosive set pieces, “Twin Peaks” promoted and celebrated every quality we TV purists say we most want from the medium: It challenged us, surprised us and rewarded the minds that were the least inert and the most open.
Wat een ongelooflijk goede serie is het derde seizoen van Twin Peaks geworden. Ik denk niet dat ik hier in huis ook maar iemand zo ver zal krijgen om mee te kijken, maar het is zo hard de moeite waard.
: – ) ALL
Reacties
4 reacties op “Game of Thrones & Twin Peaks”
Zeg zulk geen dingen. De ‘:-) ALL’ bedoel ik. Over de rest hebt ge gelijk.
Game of Thrones (kijken op maandagavond) gaat te snel waardoor ik geen gevoelens voel waar ik ze anders wel voel. Ik vond dat Littlefinger een straffer en meer intricate einde verdiende, ik voel het ding tussen Daenerys en Jon niet, de scene in de Dragonpit was volledig ongeloofwaardig (Tyrion en Jon zeggen elk hun spreekbeurt op), ik vind Jon minder en minder sympathiek. Met andere woorden: ik ben bang dat ik niet het mooi en slim uitgewerkte einde ga krijgen dat ik verdien na 7 jaar invested te zijn geweest.
Twin Peaks (kijken op dinsdagavond) is het tegenovergestelde. Secondenlange scenes waarin er gewoon stil naar iets gekeken wordt, extreem lang de tijd nemen om een verhaal te vertellen of een sfeer te scheppen en daarnaast met wat bloed in een bad van weirdness ‘Got a light?’. Lynch doet mij geloven dat hij het speciaal voor ons maakt. Een stukje echt ambacht. Wreed curieus hoe dat verder gaat uitdraaien. I’m guessing niet zoals we het verwachten. Wel blij dat Dougie Jones eindelijk van tonele verdwenen is, hoe sympathiek ik hem ook vond 🙂
Bwah, typische slingerbeweging. Aanvankelijk een serie heel goed vinden maar als meer en meer mensen beginnen kijken kan je bijna niet anders dan het tóch niet zo goed vinden of het zelfs slecht noemen. Ik vond Game Of Thrones misschien niet altijd even sterk in dit seizoen (eigenlijk vooral aflevering 6) maar het is toch nog altijd één van de betere series. Vergelijk dat eens met “Lost” bijvoorbeeld. Ook goed en origineel in het eerste seizoen maar hoe verder de seizoenen vorderden, hoe meer “trash” het werd.
Nonsens. Ge beschuldigt mij van mainstream bashing, van “oeioei iedereen vindt het goed dus ik zal het maar slecht vinden om mijn hipsterstatus te vrijwaren”, en dat is volledig naast de kwestie.
Lost werd slechter en slechter omdat de makers geen plan hadden voor het einde. Ze brachten allerlei elementen aan waarvan wij kijkers dachten dat ze in een groter schema pasten (die ijsbeer, bijvoorbeeld), maar uiteindelijk bleek dat ze het eigenlijk ook niet wisten. En hebben ze zich ervan af gemaakt met min of meer het equivalent van “oef, het was maar een droom”.
Game of Thrones is gewoon objectief minder goed van opbouw, geloofwaardigheid en structuur sinds D&D het bijna allemaal zelf moeten verzinnen en geen GRRM meer hebben om op te bouwen.
Meer momenten gelijk Arya en Ed Sheeran, minder zeegevechten gelijk de Sand Snakes en Euron.
Laat ons eerlijk zijn, de eerdere seizoenen waren ook al “samenvattingen” en hoogtepunten van de boeken. Heelder plotlijnen haalden de serie niet. Verschillende personages werden samengevoegd in één, om het overzichtelijk te houden. Het was dus altijd al ASOIAF light. Maar kwaliteitsvol op zijn eigen manier. En doorgaans zeer genietbaar.
Maar nu moeten dus al die verhalen en personages samen komen en wordt het bij momenten wel allemaal heel snel afgehaspeld (SPOILER ALERT). The Hound die visioenen in het vuur ziet, om een reden te hebben om hem naar het Noorden te sturen. Little Finger die op 5 minuten afgeserveerd wordt. Dorne en The Reach die het ene moment waardevolle bondgenoten zijn, en daarna raprap afgevoerd worden. De wel zeer voortvarende romance tussen Jon & Dany. Die hele farce in de Dragon Pits…
Maar er zaten ook echt wel weer leuke verrassingen in, zoals die ene draak.
Ik denk om eerlijk te zijn dat de grote lijnen van de tv-serie wel degelijk afgesproken zijn met GRRM. Dat GRRM zijn tijd neemt om dat allemaal een beetje serieus samen te vlechten. En dat de serie dat noodgedwongen wat compacter moet doen. Soms te compact.
Maar de speciale effecten zijn ongezien voor een tv-serie, ja. Wat een schitterende draken 🙂
En jullie maken me nieuwsgierig naar Twin Peaks. Ik probeerde een tijdje terug de originele serie nog eens te bekijken, maar vond toen dat die toch wel gedateerd was. Ben er niet meer door geraakt. Dus ik moet het met mijn 20+ jaar oude herinneringen doen als ik naar deel 3 kijk.