Voilà, daar zijn we dan ook weer van af, voor dit jaar: het bezoek aan de oogmeester.

Alsof het allemaal nog niet erg genoeg was, is er ook een voorgeschiedenis van glaucoom in de familie — en dan nog eens van de ambetante soort, die niet noodzakelijk met verhoogde oogdruk te maken heeft.

Duuusss was het vandaag het jaarlijkse bezoek aan de oogmeester. Ogen opmeten, bril opmeten, aan een hele batterij toestellen gekoppeld worden. Kijken of mijn gezichtsveld nog goed is (ja). Kijken of mijn ogen verslechterd zijn (niet noemenswaardig). Kijken of mijn gezichtszenuw minder goed werkt dan vorig jaar (nee, integendeel, al zijn het wellicht gewoon afrondingsfouten). Kijken of mijn oogdruk toch niet te hoog zou zijn (nee). Kijken of ik al een leesbril nodig heb (absoluut niet).

Allemaal goed dus, dit jaar. Hoera! 105 euroots betalen en we spreken er niet meer van!

(Wat niets verandert aan het feit dat ik wellicht blind zal worden. Als ik al zo lang leef.) 🙂